Pers

Vandaag, bij m'n wekelijks bezoekje aan de Carrefour:

- man heeft een item uit de cosmetica afdeling vast, waarop iets van een promotie te zien is, en vraagt: "Meneer, weet u hoeveel dit kost?"

- ik, nuchter: "Niet van buiten, maar er hangen hier zo'n toestellen die de barcode inscannen."

- man terug (veel achtergrondgeluid): "mompel, mompel, mompel"

- ik terug: "excuseer ?" en leg m'n oor iets beter te luister...

- de man, iets duidelijker nu: "Ja, ik weet, maar toestel buiten gebruik... gij niet van winkel ?" en hij wijst naar m'n polootje, waarop een logo prijkt van The Royal Flying Doctors Service of Australia.

- ik finaal terug, "Neen, niet echt, maar ginder verder aan het einde van de gang staat er nog zo'n toestel. Misschien kunt ge daar eens proberen."

De man in kwestie was mij toevalligerwijze bekend, maar ik betwijfel het ten zeerste of hij mij had herkend. Het betrof een zekere Alireza, die samen in september vorig jaar de eerste lessen notenleer had gevolgd, en het na een paar weken voor bekeken had gehouden. Als ik me niet vergis was hij de 2de quitter, de eerste, een charmezanger in spe, was het na 15 minuten al afgebold wegens "te schoolse manier van lesgeven". Alireza, zo zei hij bij z'n voorstelling aan de groep, was afkomstig van Perzië. Sommige mensen keken nogal raar, met de vraag van: "Waar ligt dat nu weer ergens ?". We vermoeden dat hij het had over Iran, dat tot en met 1935 in het Nederlands Perzië werd genoemd.
We zullen het hem dus maar niet kwalijk nemen dat ik er volgens hem uitzag als een hulpje van Droge Voeding.