El Corrida

Eigenlijk was ik niet van plan om er aan deel te nemen, maar uiteindelijk ben ik bezweken door de sociale druk en het vooruitzicht op een paar hamburgers uit de Quick: de Eindejaarscorrida van Leuven. Vorig jaar was ik redelijk in form en had toen een (voor mijn doening) mooie tjd van 1u01 op de 12km. Dit jaar was ik ter voorbereiding welgeteld 1 keer gaan lopen een tweetal weken geleden sinds mijn reis van september, en heb dan maar wijselijk besloten om het te houden bij de 8km. Mijn hoop was: ten eerste om nog ingeschreven te geraken, want ik was te laat voor de voorinschrijving. Ten tweede om die volledig uit te lopen zonder wandelen. En ten derde om binnen te zijn binnen de 50 minuten. En ik zal het al maar verklappen voor diegenen die het nog niet weten: de drie voornemens zijn gelukt.
We waren op tijd vertrokken in Aarschot, zo rond 9u45, en vonden nog makkelijk plaats achter het station langs de Martelarenlaan. In de inschrijftent was er redelijk wat drukte maar uiteindelijk was ik binnen de 10 minuten ingeschreven en had ik mijn startnummer. Na een kleine opwarming (wat nodig was want het was -2 graden) langs het nieuwe KBC gebouw was er de rendez-vous met een aantal loopvrienden: Benny en Johan voor de 12km, Cedrik, Stefan en Valérie voor de 8km.
Aan de start hadden we ons gepositioneerd in de 2de helft van de meute, zodat we niet al teveel ingehaald zouden worden. Het duurde een tijdje voor we langs de echte start passeerden maar dat was geen erg want dankzij de chip op het borstnummer werd de netto-tijd gemeten. De eerste ronde van 4km verliep redelijk goed, maar er waren terug een paar venijnige klimstukjes bij die al rap in de benen kropen. Bij het passeren van de start na de eerste ronde zag ik de teller op een 24m45s staan, wat een een beetje krap was voor mijn derde doelstelling.
De tweede ronde was eigenlijk gewoon afzien en doorzetten, waardoor ik vreesde dat ik aan tijd zou moeten inboeten. De ganse tijd had Stefan naast me gelopen maar in de Naamsestraat (een kuitenbijterke) heb ik moeten lossen om niet te diep in het rood te moeten gaan. Aan de eindmeet was ik zo blij dat ik geeneens de finishtijd gezien had. Het was pas toen ik de fles wijn en de Aquarius in ontvangst nam dat ik op de teller 48min zag staan. Uiteindelijk bleek mijn netto looptijd 44m50s te zijn, waar ik heel blij mee ben. De hamburgers achteraf vond ikzelf welverdiend :-)

Voor herhaling vatbaar !

EDIT 30/12/08: langs deze weg zou ik ook graag mijn lieftallig vriendinnetje willen bedanken om de snijdende kou te willen trotseren, en om op volledig vrijwillige basis te komen supporteren en te willen dienen als (toch wel schattig) pakezeltje. Nen dikken zoen van uwen kapoen.

What ? Blam !

Een clipje voor de fans van Pulp Fiction en Team Fortress 2.
Let op, er wordt veel in gevloekt !

Facial

Voor als mensen zich afvragen waarom er de laatste tijd minder berichtjes verschijnen op mijn blog: dat heeft deels te maken met een andere social networking bezigheid, namelijk Facebook. Hoewel het misschien niet zo lijkt kruipt er toch wat tijd in het schrijven van een nieuwe blog-post. Het gigantische succes van Facebook is volgens mij te wijten aan 4 dingen: ten eerste is het invoeren van een berichtje zeer makkelijk en rap gedaan. Inloggen, een kort zinnetje typen, enter duwen en het is gebakken. Simpel als pompwater. Ten tweede gaat het over tweerichtingsverkeer: je zegt wat je denkt of doet, en al je "vrienden" kunnen dat direct zien en erop reageren. Bij een blog gaat het vooral om eenrichtingsverkeer en dat maakt het iets minder motiverend om het te blijven doen. Ten derde is er de grote hoeveelheid aan applicaties die ervoor gemaakt zijn en het aantal blijft groeien: fanpagina's, quizzen, kalenders, foto albums ... Tot slot zit er in iedereen wel een klein voyeurke die wil weten waar een ander mee bezig is. Vandaar, als je wil weten waar ik de laatste tijd mee bezig ben, Facebook is the place to be.

Geen geleuter

Als het goed is, zeg ik het. Als het minder goed is, zeg ik het ook...

Een week voor ik naar Echternach vertrok bestelde ik een dagrugzak bij een online sport-shop: FuturumShop. Tijdens de laatste reis naar Ladakh had ik namelijk twee hinderlijke zaken ondervonden: de camera die te weinig zoombereik had en de dagrugzak die eigenlijk te klein was voor een serieuze daguitstap.

De keuze voor een nieuwe rugzak werd mede bepaald door ex-collega Stijn die ooit eens de gevleugelde woorden sprak: "geen geleuter en koop nen Deuter". Na wat opzoekingswerk bleek inderdaad dat de Deuter Futura 28 de beste keuze leek en bij bezoek van een paar outdoor-winkels in Leuven en Aarschot werd die keuze bevestigd. Daarna gezocht naar de beste koop en die bleek bij verre te zijn bij FuturumShop, waar er ook geen verzendingskosten aangerekend werden.

Op de website stond vermeld dat het ding in voorraad was en met een levertermijn van ergens tussen de 1 en de 4 werkdagen. Als je met Visa bestelde moest je extra bijbetalen, dus was de keuze rap gemaakt voor overschrijving op een Belgisch rekeningnummer. Dat was op een zondag. Pas tegen donderdag was het geld ontvangen maar ze leveren ook op zaterdag, dus was het nog afwachten of het op tijd ging zijn. Op de site stond de rugzak nog altijd vermeld als zijnde voorradig.

Vrijdag: geen verandering van de status. Zaterdag... nog steeds niks ontvangen. Dan maar vertrokken zonder. Ergens in de loop van de maandag erop kregen we volgend bericht:
Geachte heer/mevrouw,

Op dit moment zijn wij bezig met uw bestelling. Heeft u op onze website gezien dat de 6153-0047-N0803 - Deuter Futura 28 Black Rugzak (34218-749) momenteel niet leverbaar is? Wij verwachten deze in januari 2009 weer te kunnen leveren. Wilt u daarop wachten?

Bij voorbaat dank voor uw reactie,
blablabla

Dit maar om te zeggen dat ze daar bij FuturumShop klanten lokken door te zeggen dat alles op voorraad is, en dan achteraf van krommen haas gebaren en doen of de neus bloedt... scandalum !

We hebben dan maar gevraagd om het geld terug te krijgen, en ze zijn wel vriendelijk om vlug te antwoorden... met de boodschap dat het 14 dagen kan duren vooraleer het geld teruggestort zal zijn. Gggrrrr.

Een verwittiging dus voor als je iets zou willen bestellen bij FuturumShop. En een verwittigd man/vrouw is er 2 waard.

Echternach & omstreken

From Echternach

Time flies

... when you're having fun.

Volgende zaken hebben de voorbije dagen tot de fun bijgedragen:

- bekijken van vakantiefoto's bij en met de buren met een hapje en een drankje.

- bezoekje aan de Ikea voor wat klein gerief voor mezelf en een boekenkast voor Freya. De file om weg te geraken achteraf was minder leuk.


- 3 dagen wandelen in de omgeving van Echternach (Klein Zwitserland) als laat verjaardagskado, inclusief een paar gastronomische diners, waarvoor nog eens merci !

- bezoek aan het kasteel van Vianden.

- blitsbezoek aan Hasselt.

The Matrix runs on Windows

Mr. proper

Van sommige schoonmaakmiddelen kan het nut ervan betwist worden, van andere kan je het direkt ervaren. Verschijnt hier ten tonele: de "herbruikbare vederborstel om te ontstoffen", zoals op de doos vermeld staat. In feite is het een handswiffer. De tip kwam van ons moeder die het een geweldige uitvinding vond. In de Carrefour hadden ze twee modellen in het assortiment, eentje van het werk Swiffer zelve en eentje van het huismerk. Vermits deze laatste een stuk goedkoper was dan de originele en het over een proefproject van mijnentwege ging, heb ik dan maar een een doos van die laatste gekocht. En ik eerlijk toegeven: het is een zeer handig ding. Stof afnemen op zetels, televisie, kasten, hoekjes en kantjes zonder enig probleem en met sprekend gemak, veel handiger dan met een stofdoek. Zijn er hier nog mensen die het al geprobeerd hebben ?

brass

Het extra verlengde weekend (4 dagen !) staat in het teken van muziek.

Gisteren was er een optreden van Brass Band Wilebroek in GC De Pit te Buggenhout. Een competitie-band met een aantal mooie prijzen op het palmares: Belgisch en Europees kampioen in 2006 en 2007 en vice-wereldkampioen in 2005. De stukken die ze speelden waren navenant, met typische brass band composities, minder gekend bij het gewone publiek (waartoe ik mezelf reken) en in primeur ook het verplichte wedstrijdstuk voor het komende kampioenschap. Technisch heel dik in orde, de ene stukken klonken al wat toegankelijker dan andere, maar al bij al was het een zeer leuke ervaring.

Maandagavond staat er een geheel ander muzikaal spektakel op het programma: de Night of the Proms met onder andere Simple Minds en Sinéad O’Connor. Ik ben er al 2 maal naar gaan luisteren en vind de mix van klassieke muziek en moderne pop een heel goeie combinatie. De verwachtingen zijn hoog gespannen, maar ik ben ervan overtuigd dat ze weer bevedigd zullen worden!

Promotie

Gisteren ben ik gepromoveerd van "den anderen" tot "Kristofje"... door Ronin, het drie-jarige zoontje van broer Litrik van vriendin Freya.

Ten aanval !

Holiday season komt er aan en dat betekent dat er een heleboel nieuwe games gereleased worden. Zelf ben ik ooit fan geweest van de betere first-person shooters, en het is altijd rond deze tijd dat de kriebels terug beginnen te komen. Er zijn een aantal nieuwkomers die voortteren op het succes van hun voorgangers:

- FarCry 2, het vervolg op het enige spel dat ik ooit 2 keer heb uitgespeeld.

- Call of Duty - World at War, dat zich deze keer afspeelt in WOII (back to the roots).

- Crysis - Warhead, de stand-alone opvolger van het immens populaire Crysis.

In het meer tactische genre is er ook Command & Conquer - Red Alert 3, het vervolg op een spel dat ook al jaren en dagen meegaat en waar ik ook al veel plezier aan beleefd heb.

Af en toe kan ik ook eens een RPG appreciëren, en de nieuwkomers daar zijn Neverwinter Nights 2 - Storm of Zehir, de add-on op de klassieker van 2 jaar geleden en Fallout 3, waar ik nog geen enkele van geprobeerd heb maar die ook goeie kritieken krijgen.

Let the games begin !

1450

is het aantal films dat ik al gequoteerd heb op imdb.

Nog 50 te gaan en we zitten aan 1500.

En dan is het feest !

Nieuw speelgoed

Tijdens de laatste reis heb ik gemerkt dat m'n trouwe Canon Ixus 40 een groot tekort had: optisch zoombereik. Met een 3x optische zoom geraak je eigenlijk nergens, en de digitale zoom is simpelweg onbruikbaar.
Twee mogelijkheden: een SLR camera met vervangbare lenzen, maar dat was voor mij geen optie omdat ik niet de ganse tijd met lenzen wil rondzeulen. De andere mogelijkheid is een "compact" camera met een groot zoombereik. Twee collega's hadden de studie voor mij al gemaakt (waarvoor dank :-) en de keuze is gevallen op de Panasonic Lumix DMC-FZ28 met een 18x optische zoom (27-486mm, 35mm equivalent). Heeft een heleboel nifty features die je maar eens op de site moet nalezen: mega O.I.S., opnemen in HD-Ready formaat aan 30 beelden/sec, lange levensduur van de batterij, gewicht valt goed mee, alles kan handmatig ingesteld worden (behalve de focus zelf), ...

(EDIT 22/10/08: ook de focus kan manueel geregeld worden met een klein joystickske! )

Ondertussen heb ik hem anderhalve week in mijn bezit en heb al een paar testjes kunnen doen, maar ben nog lang niet klaar met de manual en ben er voorlopig heel tevreden over. Enige minpuntje dat ik tot nogtoe ontdekt heb bij foto's binnenshuis zonder flits: veel ruis bij hoge ISO waarden (moet ik eens vergelijken met de Ixus).

Later meer nieuws en wat foto's.

Liefde is...

...bij elkaar een oorkaars steken :-)

Ok, niet echt smakelijk om te lezen als je net aan het eten bent, maar meer info kan je hier vinden.

Dit weekend eens geprobeerd wegens niet zo goed meer horen en al lang geleden dat de dokter de oren nog eens had leeggespoten, maar het heeft echt gewerkt !

Maestro, music please

Filmpjes die de laatste 2 weken op het programma stonden:

Casualties of War (1989): er zijn vele oorlogsklassiekers en dit is er nog ene. Geregisseerd door Brian De Palma en met Michael J.Fox en Sean Penn in de hoofdrollen. Penn zie ik graag spelen, die doet het altijd goed, maar met Fox heb ik een klein probleem, dis associeer ik teveel met Family Ties en Back to the Future die hem naar mijn gevoel beter liggen. Het verhaal is ook iets te Amerikaans, vandaar "maar" een 6/10.

Soylent Green (1973): een klassieker uit de oude doos met Charlton Heston. In het jaar 2022 raakt de wereld overbevolkt, is de natuur helemaal om zeep en krijgen de mensen chemische troep te eten. Dan is er Soylent Green, een groen koekje waar iedereen voor vecht. Een man wordt vermoord in zijn appartement en Heston, politieman met een sjalleke, gaat op onderzoek. Zo komt de ware aard van de koekjes naar boven. De film voelt heel oubollig aan, maar de boodschap is duidelijk: we zijn de wereld aan het verknoeien en dat al 35 jaar geleden voorspeld. Score: 7/10.

August Rush (2007) gaat over een weesjongetje met een buitengewoon muzikaal talent op zoek naar zijn ouders die hij nooit gezien heeft, en onderweg terechtkomt bij mensen die het minder goed voor hebben met hem. Beetje (veel) overdreven maar wel een aangrijpend verhaal en een niet-zo-slechte prestatie van Freddy Highmore, die we ook al zagen in Finding Neverland, Charlie and the Chocolate Factory en The Spiderwick Chronicles. De film was genomineerd voor de Oscar voor beste muziek, maar heeft die spijtig genoeg (een beetje onterecht) niet gewonnen. Wel aangrijpend. Score: 7/10.

Music and Lyrics (2007): romantische comedy met Drew Barrymore en Hugh Grant. Grant speelt een zanger/muzikant die in zijn jeugd een paar goeie hits gehad heeft maar er de laatste jaren niet veel meer van bakt. Hij krijgt de kans om een liedje te componeren voor een half-naakte vrouwelijke tiener-idool, en vraagt hulp aan de vrouw (Barrymore) die zijn plantjes komt soigneren. Romantisch, dat wel, maar weinig verhaal en zeer middelmatig geacteerd. Gezien op aanraden van de collega's ;-) Score: 6/10.

Wanted (2008): een actieprent met onder andere James McAvoy, Angelina Jolie en Morgan Freeman. Over een gefrustreerde kantoorklerk die te weten komt dat hij de zoon is van een vermaarde moordenaar met bovenmenselijke krachten. 't Was weeral een tijd geleden dat ik nog eens een actiefilm pur-sang gezien had, en dan kan ik die des te meer appreciëren. Te bekijken met een grove korrel zout, verstand op 0 en blik op oneindig, zo valt die best wel mee. Vandaar toch nog een 7/10.

Kung Fu Panda (2008), de nieuwste van DreamWorks Animation. Gaat over Po de panda, die bij z'n vader (een eend ?) werkt in een noodle-restaurant en een grote fan is van vechtsport maar er eigenlijk geen talent voor heeft. Als er op zoek gegaan wordt naar de drakenvechter om een gevaarlijke ontsnapte tijger te lijf te gaan blijkt dat Po de uitverkozene is en begint zo aan zijn moeizame training. Heel mooi geanimeerd en met goeie, grappige stukken. Heb er van genoten. Score: 8/10.

Vlomps

2 typisch Vlaamse woorden uit de streek van afkomst die me gisteren te binnen schoten: batoet en bakkendoen

Zoals in:

"da go niet. Batoet, da goat."

en

"ge zijt te dik. Bakkendoen !"

Non-fiction

Deze avond stond er een pracht van een film op het programma: Stranger than Ficion (2006) met Will Ferrell, Maggie Gyllenhaal, Queen Latifah, Dustin Hoffman en Academy Award winner Emma Thompson. Zoals de naam al zegt is het een zeer bizar verhaal dat iets wegheeft van The Truman Show. Het is een film met een origineel plot en als je hem graag wil zien kan je beter niet verder lezen...

Belastingsambtenaar Harold Crick begint opeens de stem van het verhaal te horen, het verhaal over zijn leven, zijn doen en laten, zijn werk, zijn liefde en ook zijn dood. De acteurs zijn schitterend gecast en niemand liet een steek vallen, en ook de (piano-)muziek paste perfect in het plaatje. Ik heb er enorm van genoten, vandaar de score van 9/10.

Toeval wil dat ik gisteren met m'n trouwe zondagse wandelgenoot (ex-belastingsambtenaar) uit Geraardsbergen tijdens de wandeling in Oudenaarde op het stedelijk kerkhof passeerde aan een aantal boeken met overledenen, en dat het middelste boek juist openlag op een bladzijde waarop zijn naam, exact hetzelfde gespeld, vermeld stond als zijnde overleden in 1998...

Zoals een collega uit de testafdeling ooit eens schreef: "some weared and strang phenomenons are hapening".

Zonder bezigheid

Eind 2004 was er een zoektocht naar het mooiste Nederlandse woord bij de Vlamingen. "Goesting" werd toen gekozen uit een lijst van 10 genomineerde woorden. De andere waren: geroezemoes, reutemeteut, oelewapper, verdonkeremanen, kittelorig, ledikant, klootjesdrogerij, poelepetaat en lichtekooi.

Eergisteren hoorde ik op het werk nog zo'n woord waarvan ik dacht "dat zou er ook bij gehoord hebben": koekeloeren, volgens van Daele : “Wachtend of zonder bezigheid uitkijken”.

Prachtig, koekeloeren.

Gezondheid !

Na de georganiseerde wandeling van vorige zondag op de Vlaams-Brabantse wandeldag in Oud-Heverlee (merci aan de KBC voor de sponsoring) was er een stand van de CM om de mensen te informeren over hun gezondheidstoestand aan de hand van bloeddruk, BMI en vetmassa. Het meeste volk was al gepasseerd en de CM medewerkers stonden er een beetje werkeloos bij, we hebben ze dan maar wat lastig gevallen om onze gezondheid eens na te gaan. Het eerste probleem rees al bij een lage bovendruk en een hoge onderdruk. Daar wisten ze effen geen raad mee. De CM man was met een redenering begonnen, maar zei al vlug dat hij met andere tabellen in z'n hoofd zat. Ik vermoed die van Mendelejev of de aflossingstabel van zijn hypothecaire lening, want de uitleg sloeg op niet veel. De CM vrouw begon ook iets te zeggen over druk van bloed naar de benen toe en van de druk van de benen naar boven, maar moest ons meer details verschuldigd blijven. Dan kwam mijn vetmassa: 15,5%. De CM vrouw had me tijdens de meting al eens goed bekeken en zei toen ze het resultaat bekeek: "Oejejoei, gij moogt zeker niet vermageren zunne", en ze wees naar een uitgebreide tabel in haar info folderke. Na wat zoekwerk kwamen we tot de conclusie dat ik perfekt in het midden van de "normale" zone voor mijn geslacht en leeftijd zat. Ik vroeg dan of ik meer vet of suikers moest eten ('k had na de verkwikkende wandeling enorme zin in een goeie pannenkoek), maar dat kon ze niet echt aanraden. Ook bij m'n BMI begon ze al te vrezen dat die aan de lage kant zat, namelijk 21,9. De BMI van een normale mens bevindt zich ergens tussen de 20 en de 25. Ik zou zelf zeggen: schoon in 't midden, zij vond dat een beetje magertjes.
Als we eens goed in de startzaal rondkeken voelden we ons van de jongsten die dag. Misschien waren de CM medewerkers gewoon om de ganse dag mollige bommakes over de vloer te krijgen, die geattendeerd moesten worden op een delikaat punt. We kunnen ze het niet kwalijk nemen.

Foto's Ladakh

De foto's van de reis staan eindelijk online. Je kan een link naar het Ladakh album hieronder vinden, ze zijn (één voor één) te downloaden in origineel formaat en je kan ze bekijken als een slideshow.

Enjoy !

From Ladakh

Voorproeverke

Vlees !

We zijn terug van reis, en 'k heb eindelijk wat tijd om een nieuw berichtje te plaatsen op de blog.

Het was heel goed geweest, het gezelschap was leuk (op een paar rare gevallen na :-), de omgeving was prachtig (online foto's zijn in aantocht), het eten viel nog redelijk mee voor een moeilijke eter als mezelve (was slechts 3 kilo afgevallen, maar ondertussen is de helft er al terug bij), heb schrikkelijk veel tempels en kloosters gezien, heb serieus diep naar adem moeten snakken op de hoogste passen, heb mijn ogen moeten dichtknijpen in een helse taxi-rit tijdens avondspits in Delhi en heb mijn liefje gemist tijdens de 10 dagen slapen in de tent bij vrieskou met een stranger.

India... het paradijs voor de vegetariër stond er in de beschrijving die we een paar weken voor afreis kregen. Als grote fan van een stukje lekker sappig rood vlees waren we daags na terugkeer met grote honger gaan eten in de Carnivore van Vlaams-Brabant: Restaurant Jos Theys Boerderij, waar je vlees op je bord kan krijgen volgens gewicht. Nog nooit zo'n lekkere Cote à l'os gegeten, en hoewel de honger heel groot was kon er na het stuk vlees van 400 gr geen dessert meer bij. Aan de prijzige kant, dus zeker niet voor elke week, maar wel een heel vriendelijke en attente (behalve om te betalen) bediening, super-vers en lekker vlees, sausjes en groentjes aan het buffet en een heel mooi en rustig kader.
Een aanrader voor elke vlees-eter !

Weg

De laatste post voor ik weg ben naar Ladakh.
Saluutjes en tot binnen 19 dagen !

What's in a name

Alles ging goed tot het publiek zijn naam begon te scanderen.

Humor

Wegens geen tijd om de hele resem films die ik de laatste weken gezien heb hier wat te bespreken, gewoon het lijstje en de score die ik op imdb gegeven heb.

As Good as it Gets. Met Jack Nicholson, Helen Hunt, Greg Kinnear en Cuba Gooding Jr. Grappig, leuk, goed geacteerd. Score: 8/10.

You Don't Mess with the Zohan. Comedy met Adam Sandler. Met sommige stukken heb ik goed kunnen lachen, andere vond ik er ver over en iets te kinderachtig. Score: 6/10.

Eddy Izzard: Glorious. Stand-up comedy. Efkes wennen aan zijn manier van doen (springt van de hak op de tak) maar zeer grappig. Score: 8/10

The Cook the Thief His Wife & Her Lover. Zware film over culinaire excessen, overspel, dacedentie, moord. Niet echt m'n ding. Score: 6/10.

Rocky. Boksfilm met Sylvester Stallone. Een oerklassieker en naar het schijnt de beste uit de reeks. Score: 8/10.

Le Temps Qui Reste. Film over een knorrige homoseksuele fotograaf die te horen krijgt dat hij gaat sterven aan kanker. Aangrijpend. Score: 7/10.

Aanrijding in Moscou met Barbara Sarafian. Mooi liefdesverhaaltje op z'n "Geintsch". Score: 7/10

Le Grand Blue van Luc Besson met Rosanna Arquette en Jean Reno. Heel mooie beelden, dun verhaaltje. Score: 7/10.

Waking Ned. Voor de 2de keer gezien wegens lang geleden en heel goed: grappig, goed verhaal, goeie Ierse muziek, mooie beelden. Score: 9/10.

Brute force

Hoe veilig is een cijferslot ? Als je het mij vraagt: niks, nada, nougabollen. De reden van deze pertinente uitspraak: Coghlan's Resettable Combination Padlock. Bekijk maar eens wat ze op de verkoopsite zeggen:

Veiligheid is belangrijk tijdens het reizen. Maar sleutels raak je snel kwijt, de oplossing is een cijferslot die jij zelf kan instellen. Kies dus voor de Coghlans Cijferslot.

De combinatie zou in seconden veranderd moeten kunnen worden en standaard is die 0-0-0. Instructies: trek aan de sluiting, draai die over 90 graden, duw zo ver mogelijk in. Tot zover alles prima. Terwijl die ingeduwd is: stel de nieuwe combinatie in. En nu komt de kat op het koord. Als je, terwijl je zo aan het draaien bent naar je nieuwe combinatie toe, de sluiting niet continu perfekt induwt, staat de combinatie verkeerd en kan je de sluiting niet meer terug in zijn oorspronkelijke stand zetten. Met een beetje geluk heb je dan een paar pogingen nodig om te achterhalen wat er juist verkeerd gegaan is, met een beetje pech niet. Dan heb je mijns inziens twee mogelijkheden: ten eerste, het onding naar de winkel terugbrengen en zeggen dat er iets mee scheelt. Ten tweede, alle mogelijke combinaties uitproberen. Er zijn drie ringetjes, van 0-0-0 tot 9-9-9, dus er zijn 1000 pogingen nodig om ze allemaal te testen. En hoelang denk je dat dat duurt ? Door het zelf te proberen heb ik gemerkt dat je 100 combinaties kan testen op nog geen 5 minuten. Dus je kan alle mogelijkheden afgaan op 50 minuten, en dan heb je ze wel àllemaal gehad. Dus 1 kans op 2 dat je het binnen de 25 minuten opengeprutst hebt. En dat noemen ze dan veilig... mijn gedacht.

Nostalgie

Waar is de tijd dat een volledig programma nog paste op een floppy'tje van 880 KB en draaide op een computer met 512 KB geheugen, zoals de Amiga 500 ? Héél lang geleden. Ter vergelijking: tegenwoordig heeft een deftige PC minstens 2 GB memory, dat is meer dan 4000 keer meer dan die Amiga, en op een gewone CD past ook al 800 keer meer dan op dat floppy'tje van toen...

Ah, nostalgie...

En waar is de tijd van die geweldige demo's, zoals Budbrain Megademo, 9 fingers, en van de games muziek die ver vooruit was op z'n tijd (we spreken van begin jaren '90) dankzij de Paula chip, naast Angus en Denise ? Dankzij Youtube kunnen we er makkelijk terug even van genieten...

Feestdag

Wat doet een wandelmens op een feestdag en er is goed weer ? Dan neemt die de vriendin mee met de wagen en rijdt naar het Belgisch wandelparadijs bij uitstek: de Voerstreek. Onze gids van dienst: Dagstappersgids Limburg, waaruit wandeling 16 van 21,5 km met als vertrekpunt Sint-Martens-Voeren. Het begin aan de kerk was wat moeilijk aangegeven, maar eenmaal op dreef waren de beschrijving en de markeringen redelijk duidelijk. Tot in het Bovenste Bos konden we de wit-rode strepen van GR-128 volgen, en vanaf daar was het uitkijken naar de geel-rode markeringen van het Krijtlandpad. Onderweg nog wat gepicknickt op een bankje in het bos en ietsje verder zijn we het noorden kwijtgeraakt zodat we na een 20-tal minuutjes (gelukkig maar) op hetzelfde punt uitkwamen. Buiten deze ene omzwerving zijn we vrij makkelijk terug aan de wagen geraakt. Het was een prachtige wandeling, met heel veel natuur, bossen, weiden, een beetje asfalt, een paar pittige klimmetjes en een aantal dorpjes met sympathieke terrasjes, zoals Teuven, Slenaken en Noorbeek.



Van al dat wandelen kregen we een grote honger, die we dan gestild hebben met een lekkere portie mosselen natuur in restaurant Mykene in het Muntstraatje in Leuven. Een aanrader voor wie houdt van goeie Belgisch-Franse keuken ! En er was nog net plaats genoeg voor een hoorntje met 1 bolleke stracciatella van bij Billy's Ice Cream op de Oude Markt. Voor wat mij betreft heeft de Crocantino afgedaan als beste ijssalon van Leuven !

Yamaha

Ze is besteld, de nieuwe piano. Degene die ik staan had was niet van mij maar was een huurkoop: een interessante formule waarbij je de piano voor een jaar huurt aan een bedrag van ongeveer een vierde van de aankoopprijs. Na dat jaar heb je twee mogelijkheden: je stopt ermee en je geeft de piano in originele staat terug. Het huurgeld ben je dan wel kwijt maar je hebt gedurende een jaar de piano kunnen gebruiken. Een andere mogelijkheid is dat je dat toestel of een willekeurig ander (maar duurder) toestel in de winkel koopt, waarbij het huurgeld dan omgezet wordt in een voorschot. Die piano kan dan een akoestische zijn of een andere digitale. De Roland piano die ik gedurende een jaartje in gebruikt had was niet zo slecht, maar ik vond de klankkwaliteit niet zo denderend, dat kan ook niet met 2 boxen van 25 Watt, en de touché (het authentieke pianogevoel bij het induwen van de toetsen) was voor verbetering vatbaar. Ik heb in de winkel ook enkele duurdere Roland modellen geprobeerd en ze hadden allemaal dezelfde "problemen", er waren enkel wat meer geluidjes te kiezen en meer digitale bewerkingsmogelijkheden. Spielerei dus voor de beginnende pianist. In de winkel stonden een aantal akoestische piano's en m'n oog viel op een Yamaha P116 buffetpiano met demperpedaal. Een mooi toonzaalmodelleke aan 4000 EUR. Die voelde goed aan en de klank was naar mijn normen heel goed. Nadeel bij een akoestische piano is de jaarlijkse onderhoudsbeurt van een 80 EUR, de leveringskosten van een 250 EUR, en je kan die ook niet helemaal stil krijgen (dit gaan de buren graag lezen ;-) Na rijp beraad en dialoog met vrienden, collega's, ouders en verkopers heb ik uiteindelijk gekozen voor de Yamaha CLP-240, toonzaalmodel. Een digitale piano van vorige generatie (lees editie 2007), met een geweldige toonzaalkorting, hoewel er niets aan is, en met 2 jaar garantie (1 jaar van Yamaha, en 1 jaar van de Leo). De nieuwere CLP-3xx reeks is net uit, maar heeft enkel wat esthetische veranderingen, aan de klank en de touché is niets veranderd, die blijven bij Yamaha van goeie kwaliteit.

En nu kan ik met veel motivatie een nieuw muzikaal jaar beginnen.

Vreemdgaan

Why so serious ?

't Was alweer een hele tijd geleden dat ik hier nog wat films op de blog gezwierd had. Hier een kleine inhaalbeweging:

No Reservations is een romantische comedy over een chef-kok (Catherine Zeta-Jones) in een chique restaurant in Manhattan wiens leven in korte tijd twee grote veranderingen ondergaat. Door het overlijden van haar zus wordt ze voogd over diens dochtertje, en er komt een hulpje (Aaron Eckhart) bij in haar team waar ze de nodige woordwisselingen mee heeft. Je ziet al van ver afkomen waar het allemaal naar toe gaat: een typische zaterdagavond weekendfilm. Met de 6/10 die ik hem gegeven heb doe ik hem een beetje onrecht aan, een 6,5 ware beter geweest maar imdb wil niet weten van halve puntjes. En omdat ik al het verwijt heb gekregen dat ik hier nogal veel zevenen geef, heb ik maar van m'n hart efkes een steen gemaakt.


The Dark Knight kwam de laatste tijd regelmatig in het nieuws: grootste succes bij opening sinds Spider-Man 3 (een slordige 158 miljoen dollar aan tickets in het eerste weekend) het overlijden van hoofdacteur Heath Ledger die de rol van Joker inneemt en nog zeer recent Morgan Freeman (Lucius Fox) die betrokken was in een zwaar ongeval met de wagen. De vraag was of de film kon voldoen aan alle hype die er rond gecreëerd was en om kort te zijn is mijn antwoord: ja.
Als refresher een overzichtje van de "recente" Batmanfilms:

1. Batman (1989), gespeeld door Michael Keaton, met Joker (Jack Nicholson)

2. Batman Returns (1992), eveneens gespeeld door Michael Keaton met Pengiun (Danny DeVitto) en Catwoman (Michelle Pfeiffer)

3. Batman Forever (1995) gespeeld door Val Kilmer met Two-Face (Tommy Lee Jones) en Riddler (Jim Carrey)

4. Batman Begins (2005), gespeeld door Christian Bale,met een paar slechteriken zonder tweede naam.

5. The Dark Knight (2008) eveneens gespeeld door Christian Bale, met Joker (Heath Ledger) en Two-Face (Aaron Eckart).

Joker en Two-Face hebben in de nieuwe prent een veel menselijker karakter gekregen dan de cartooneske figuren uit de oudere films, waardoor hun daden er een stuk gruwelijker uit komen. Het is dus niet echt een film om even met de kinderen naar toe te gaan. De beelden van regisseur Christopher Nolan zijn echt wel prachtig, er is sterk acteerwerk, vooral van Joker (Jack Nicholson was er een clown mee vergeleken), de special effects zijn top-notch (geen CGI deze keer), de 2 batmobiles hebben een hoge wow-factor en de actiescènes zijn van de bovenste plank. Deze wil ik zeker nog eens terugzien. En daar is ie dan: de 10/10.


Jalla! Jalla! is een low-budget Zweedse film over drie vrienden die bij plantsoendienst werken. Mans heeft een potentieprobleem en zit daar zwaar mee in en Roro, een Libanees, heeft een Zweeds vriendinnetje maar wil door de familie uitgehuwelijkt worden aan een meisje dat anders naar haar land teruggestuurd gaat worden. Van de derde vriend in het gezelschap zie je niet veel en je vraagt je af waarom ze die er bij gehaald hadden. Zou grappig moeten zijn, en soms kon ik wel eens glimlachen maar niet meer dan dat. Score:5/10.


In Lions For Lambs spelen een aantal steracteurs mee: Robert Redford, Meryl Streep en Tom Cruise, en werd geregisseerd door Robert Redford himself. Een film dus met veel potentieel. Twee Army rangers sukkelen in Afghanistan uit een helicopter, raken daarbij gewond aan de benen, en moeten een bende Talibanstrijders gedurende een tijdje zien af te weren. Ondertussen loopt er een interview tussen een senator (Cruise) en een journaliste (Streep) over de te volgen weg naar de overwinning in het Afghanistan, en heeft een pol & soc professor (Redford) een gesprek met een veelbelovende student over motivatie en toewijding, en dat allemaal in real-time zoals de 24 reeks. Veel saaie dialogen, weinig verhaal en zeer matig acteerwerk. Een 6/10.


Breakfast at Tiffany's is een oerklassieker uit 1961 met Audrey Hepburn en George Peppard, die we kennen als John "Hannibal" Smith uit de populaire The A-Team, van regisseur Blake Edwards (de Pink Panter man) naar een boek van Truman Capote. De film gaat over party-girl Holly Golightly (waar halen ze het) die als een wilde kat van de ene man naar de andere springt op zoek naar meer geld en meer roem. Hepburn steelt echt wel de show met haar nonchalence en prachtige verschijning, en laat af en toe een paar Franse woorden vallen (hoewel ze niet in het wielercircuit zit ;-) In de achtergrond blijft Moon River nog een tijdje naspelen. Eentje om bij weg te dromen... Score: 7/10.


The Spiderwick Chronicles vertelt het verhaal van een moeder met drie kinderen die uit geldgebrek moeten verhuizen naar een oud herenhuis aan de rand van een bos dat ze geërfd hadden. In dat huis blijkt een deels onzichtbaar wezentje te wonen dat de familie wil beschermen tegen het nakende onheil. Dit klinkt misschien een beetje als een kinderfilm maar volwassenen zullen er zich ook best mee kunnen amuseren. Ik vond vooral de special effects enorm goed en het verhaal was misschien wat simpel maar dat heeft me nooit gestoord. De film is trouwens gebaseerd op de 5 populaire Spiderwick kinderboeken. Zeer leuk en bij wijlen ook grappig ! Mijn score: een 8/10.

BBQ

Zoals beloofd het verslag van de barbecue van een dikke week geleden.
Aanwezigen, van links naar rechts: nonkel, vader, broer, tante en moeder.
De gasten werden ontvangen op zondag 27 juli rond het middaguur. In eerste instantie was het de bedoeling om de barbecue te houden de dag ervoor, maar door de minder goeie weersvoorspellingen hebben we het dan maar voor een dagje uitgesteld. De zon was volop van de partij en vermits m'n terras over de middag deels door de zon beschenen wordt, kwamen de zonnehoedjes handig van pas. Of het een zicht was laat ik aan een ander over...




Op het menu stonden, naast de koude patatjes en groentjes: een lekker stukje eendenbrazade, een dikke lap kalkoenfilet, een barbecueworstje en gemarineerde lamskoteletjes. De ribbetjes mochten terug in de diepvries verdwijnen want iedereen was voldaan. Tot op de moment dat ik zei dat er nog ijscrème over was van twee weken ervoor, toen vond iedereen opeens nog een vrij plaatsje in de buik.

In de namiddag was jong en oud toe aan een kleine siësta...



Om het eten wat verder te laten verteren zijn we de beentjes wat gaan strekken op het Schavaaiwandelpad (8 km), en omdat het zo'n dorstig weer was zijn we nog wat gaan relaxen op het terras van café In de Molen naast de kerk van Bierbeek. Daar bleek juist een mis bezig te zijn, wat de ideale gelegenheid was om eens (na meer dan 2 jaar) de binnenkant te gaan bewonderen. Belofte maakte schuld.

Dat iedereen tevreden was getuige de inscriptie van nonkel W. op m'n memo in de keuken:

"Wij hebben goed genoten en de hoed was ook goed"

Writers block

Door samenloop van omstandigheden is het momenteel een beetje stil hier op de blog. Maar binnenkort komt het langverwachte verslag van de barbecue met de ouders, broer, nonkel en tante, van het bezoek aan Gent met de vrienden en een aantal nieuwe films.

Stay tuned !

Stay focused

Ok, hier ga ik waarschijnlijk commentaar op krijgen, maar dit is een interessante optische illusie ;-)

Mobile Army Surgical Hospital

M*A*S*H is de pilootfilm uit 1970 van de gelijknamige reeks, die heel wat prijzen won. Het verhaal gaat over een aantal dokters en verpleegsters in een oorlogshospitaal tijdens de Koreaanse oorlog die de zwaarte van de situatie trachten te verzachten met humor. Dat is de bedoeling toch, zelf heb ik er niet veel kunnen mee lachen. Misschien is de film ietsje gedateerd, in ieder geval heb ik er geen zin in gekregen om de rest van de reeks te gaan bekijken. Een povere 5/10.

The Good German is een film noir van Steven Soderbergh met George Clooney, Tobey Maguire en Cate Blanchett. Clooney speelt een Amerikaanse journalist die verslag moet brengen over de Conferentie van Potsdam, nabij Berlijn, maar daar al gauw verzeild geraakt in een mysterieus complot en een moordzaak. Soderbergh deed naar mijn smaak iets te veel z'n best om de authentieke sfeer van 1945 weer te geven, met de overbelichte zwart-wit beelden, fake ruis, dialogen alsof ze gecopieerd zijn uit een film met Humphrey Bogard en een niet-al-te-spannende verhaallijn. Bovendien past Tobey Maguire beter in het minder ernstige genre. Score: 6/10.

Dancer in the Dark is een dramatische musical van Lars von Trier, één van de 4 Deense regisseurs die de Dogma 95 eed zweerde. Voor de hoofdrol heeft Lars gekozen voor Björk, omwille van haar muzikaal talent en natuurlijk charisma. Ze speelt een arme moeder die langzaam aan blind wordt en alle geld dat ze maar kan verdienen bij elkaar sprokkelt om haar zoontje, die gedoemd is om dezelfde oogkwaal te krijgen, te laten opereren. Later in de film gebeurt er een dramatische gebeurtenis en krijgt het verhaal een andere wending, waardoor hij naar mijn goesting een stuk interessanter wordt. Zeer aangrijpend. Score: 7/10.

Twelve Monkeys van Terry Gilliam is een schitterende klassieker uit 1995 met Bruce Willis, Brad Pitt en Madeleine Stowe. Willis en Pitt stelen de show met sterk acteerwerk, en het verhaal is interessant genoeg om de film voor een tweede keer te bekijken (vorige keer kan 10 jaar geleden geweest zijn). Deze keer wist ik waaraan ik me mocht verwachten zodat ik meer heb kunnen genieten van details, zoals de prachtige decors en het spel met de tijdslijn. Het doet me enigszins denken aan een andere film van Terry Gilliam: Brazil, omwille van dezelfde beklemmende sfeer en cinematografie. Een welverdiende 9/10 waard.

The Scorpion King

Wat moet een mens tegenwoordig allemaal doen om op TV te komen ? Laat ons beginnen met een bowlingbal die we van op de voet op het hoofd trachten te krijgen. Te simpel ? Ok, dan plaatsen we er 2 messen op en steken de bal in brand, terwijl er een zwarte schorpioen in de onderbroek zit. Zie jij het nog altijd zitten ? Mark Faye in ieder geval wel...

Films galore

Omdat we vorige week zaterdag iets te laat waren om de nieuwe Indiana Jones te gaan bekijken, hebben we dan maar Superhero Movie bekeken, een flauw substituut zo bleek achteraf. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het over een held (of eerder een pantoffelheld) die de wereld moet redden van slechterik Hourglass. De film is een parodie op andere hero-movies zoals Spider-Man, Batman, Fantastic Four, X-Men... De beste grappen zaten in de eerste scènes, daarna veranderde het snel in onderbroekenhumor en domme woordspelletjes. Gelukkig zaten we er met een bende naar te kijken en kon er af en toe nog eens gelachen worden. Anders te mijden als de pest. Score: 4/10.


Bienvenue chez les Ch'tis is een komedie van een heel ander kaliber. De film speelt zich hoofdzakelijk af in Bergues, een dorpje in het noorden van Frankrijk, op 9 km van Duinbergen, waar de bevolking een raar dialekt spreekt. Een postbediende uit de Provence wil promoveren, vooral om zijn depressieve vrouw te plezieren, maar wordt gestraft omwille van zijn over-de-schreef-gaande sollicitatie en wordt naar Nord-Pas de Calais gestuurd. Daar krijgt de film pas zijn charme en worden we meegesleurd in de gemoedelijke sfeer van de lokale vedetten. Een verademing ! Score: 8/10.

The Thin Red Line is een film van vorige eeuw met een heleboel bekende gezichten als Sean Penn, Adrian Brody, George Clooney, John Cusack, Woody Harrelson, John Travolta en Nick Nolte. Sommigen doen echter mee in een heel klein rolletje en waren meer bedoeld om volk naar de zalen te lokken. De liefhebber van het betere werk zal zich niet verveeld hebben, want dit is geen gewone oorlogsfilm. Er zijn wel een paar actie-scenes, maar het verhaal draait meer rond de angst van de gewone soldaat om een onmogelijke opdracht uit te voeren, met veel speeksel uitgeschreeuwd door Luitenant-Kolonel Nolte. De film was genomineerd voor 7 Oscars, maar heeft er jammer genoeg geen kunnen verzilveren omdat hij onder andere de pech had uit te komen in hetzelfde jaar als de typisch Amerikaanse (maar wel schitterende) Saving Private Ryan. Aangrijpend ! Score: 7/10.

Elephant van Gus Van Sant gaat over een doordeweekse schooldag van een paar tieners, die we ook elk apart volgen, soms letterlijk. Die gewone schooldag wordt abrupt geëindigd door twee studenten die we in de film gepest zien worden en dat niet meer kunnen verdragen. Als je weet dat de film gebaseerd is op de gebeurtenissen in Columbine High School, dan weet je genoeg. Van Sant gebruikt in deze film hoofdzakelijk niet-professionele acteurs, wat het een stuk spontaner en geloofwaardiger maakt. En gelukkig doen ze het allemaal goed. Laat je achter met een leeg gevoel. Score: 7/10.

Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring is niet zozeer een film, het is een kunstwerk van de hand van Kim Ki-Duk, die ook Bin-jip geregisseerd heeft en zelf ook in de film meespeelt. Een monnik leeft op een drijvende tempel temidden van een meer samen met een jongetje die hij onderricht in de filosofie van Boeddha en de geneeskracht van kruiden. Als de jongen volwassener begint te worden komt op een dag een moeder haar mooie dochter brengen om te laten genezen en laat haar een tijdje op het vlot achter. Je kan al raden wat er verder gebeurt... maar het verhaal is secondair, de film moet het hebben van de prachtige beelden en de sfeervolle muziek. Eentje om bij weg te dromen. Score: 8/10.

The Warlords is terug een oorlogsfilm maar dan uit het China van halverwege de 19de eeuw, met onder meer Jet-Li die het pure vechten al een tijdje geleden ingeruild heeft voor de film met iets meer diepgang. Als enige overlevende van een groot gevecht, sluit generaal Li zich later aan bij een groepje bandieten dat voedsel steelt bij de rijken om het te verdelen onder de armen in Robin Hood stijl. Door een grote verdienste wordt hij bloedbroeder bij de twee bendeleiders en vormt zo een leger dat voor niets terugschrikt om Jet-Li's grote ambitie trachten te verwezenlijken: vrede onder alle mensen. Het plot wordt nog wat complexer gemaakt door de onmogelijke liefde voor een vrouw. Soms is het wat moeilijk om te volgen door het taalverschil en het feit dat Aziaten er allemaal een beetje eender uitzien. De massagevechten zijn van de bovenste plank en de acteurs doen echt wel hun best, zij het soms met enige Chinese overdrevenheid. Score: 7/10.

Beleuvenis - part 2

Na de Folk editie van vorige week was het gisteren de beurt aan Beleuvenissen Special. De avond werd ingezet met een zoektocht naar een goed restaurantje in de Muntstraat, de Leuvense Rue des Bouchers. Ons oog is toen gevallen op De Troubadour, omwille van het mooie kader, de lekkere schotels bij de eters op het terras en de zeer uitgebreide kaart. Het varkenshaasje met graanmosterdsaus was dik in orde en de scampibrochette zag er ook heel lekker uit. Enige minpuntje: de portie frietjes die we kregen was voor 1 persoon, dan maar vlug een 2de portie gevraagd waar we vrij lang hebben mogen op wachten. Pluspunten: extra frietjes werden niet aangerekend, gratis aperitiefhapjes vooraf en een glaasje (waterige) Amaretto achteraf, waar ik enkel eens van geproefd heb.
De optredens dan:

• De Sublimos, met onder andere Rafke van Brussel, op het Hogeschoolplein (het restaurant was deze keer bijna leeg). Niet zo subliem als hun naam deed vermoeden, met wat platte humor en fletse muziek. Ander en beter...
  
  
• Jo Lemaire op de Grote Markt, begeleid door het Concord Jazz Ensemble. Een combinatie van eigen chansons en interpretaties van het oeuvre der groten, opgefleurd met een side-act voor doven en slechthorenden. Een vrouw met een geweldige stem die het podium als tweede thuis heeft. Klasse !
  
  
• Udo en Born Crain (aka Born, aka Reborn). Verrassend goeie live muziek, jazzy, soul, ambiance, romantiek, alles was er. Het hoogtepunt van de avond.
  

We hebben nog een poging gedaan om De Kreuners op de Oude Markt te bezoeken, maar het plein was spijtig genoeg afgesloten wegens teveel volk. In de verte hoorden we nog Sergio en zijn Ladies een of andere cover brengen als afsluiter van een prachtige avond.