Films galore

Omdat we vorige week zaterdag iets te laat waren om de nieuwe Indiana Jones te gaan bekijken, hebben we dan maar Superhero Movie bekeken, een flauw substituut zo bleek achteraf. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het over een held (of eerder een pantoffelheld) die de wereld moet redden van slechterik Hourglass. De film is een parodie op andere hero-movies zoals Spider-Man, Batman, Fantastic Four, X-Men... De beste grappen zaten in de eerste scènes, daarna veranderde het snel in onderbroekenhumor en domme woordspelletjes. Gelukkig zaten we er met een bende naar te kijken en kon er af en toe nog eens gelachen worden. Anders te mijden als de pest. Score: 4/10.


Bienvenue chez les Ch'tis is een komedie van een heel ander kaliber. De film speelt zich hoofdzakelijk af in Bergues, een dorpje in het noorden van Frankrijk, op 9 km van Duinbergen, waar de bevolking een raar dialekt spreekt. Een postbediende uit de Provence wil promoveren, vooral om zijn depressieve vrouw te plezieren, maar wordt gestraft omwille van zijn over-de-schreef-gaande sollicitatie en wordt naar Nord-Pas de Calais gestuurd. Daar krijgt de film pas zijn charme en worden we meegesleurd in de gemoedelijke sfeer van de lokale vedetten. Een verademing ! Score: 8/10.

The Thin Red Line is een film van vorige eeuw met een heleboel bekende gezichten als Sean Penn, Adrian Brody, George Clooney, John Cusack, Woody Harrelson, John Travolta en Nick Nolte. Sommigen doen echter mee in een heel klein rolletje en waren meer bedoeld om volk naar de zalen te lokken. De liefhebber van het betere werk zal zich niet verveeld hebben, want dit is geen gewone oorlogsfilm. Er zijn wel een paar actie-scenes, maar het verhaal draait meer rond de angst van de gewone soldaat om een onmogelijke opdracht uit te voeren, met veel speeksel uitgeschreeuwd door Luitenant-Kolonel Nolte. De film was genomineerd voor 7 Oscars, maar heeft er jammer genoeg geen kunnen verzilveren omdat hij onder andere de pech had uit te komen in hetzelfde jaar als de typisch Amerikaanse (maar wel schitterende) Saving Private Ryan. Aangrijpend ! Score: 7/10.

Elephant van Gus Van Sant gaat over een doordeweekse schooldag van een paar tieners, die we ook elk apart volgen, soms letterlijk. Die gewone schooldag wordt abrupt geëindigd door twee studenten die we in de film gepest zien worden en dat niet meer kunnen verdragen. Als je weet dat de film gebaseerd is op de gebeurtenissen in Columbine High School, dan weet je genoeg. Van Sant gebruikt in deze film hoofdzakelijk niet-professionele acteurs, wat het een stuk spontaner en geloofwaardiger maakt. En gelukkig doen ze het allemaal goed. Laat je achter met een leeg gevoel. Score: 7/10.

Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring is niet zozeer een film, het is een kunstwerk van de hand van Kim Ki-Duk, die ook Bin-jip geregisseerd heeft en zelf ook in de film meespeelt. Een monnik leeft op een drijvende tempel temidden van een meer samen met een jongetje die hij onderricht in de filosofie van Boeddha en de geneeskracht van kruiden. Als de jongen volwassener begint te worden komt op een dag een moeder haar mooie dochter brengen om te laten genezen en laat haar een tijdje op het vlot achter. Je kan al raden wat er verder gebeurt... maar het verhaal is secondair, de film moet het hebben van de prachtige beelden en de sfeervolle muziek. Eentje om bij weg te dromen. Score: 8/10.

The Warlords is terug een oorlogsfilm maar dan uit het China van halverwege de 19de eeuw, met onder meer Jet-Li die het pure vechten al een tijdje geleden ingeruild heeft voor de film met iets meer diepgang. Als enige overlevende van een groot gevecht, sluit generaal Li zich later aan bij een groepje bandieten dat voedsel steelt bij de rijken om het te verdelen onder de armen in Robin Hood stijl. Door een grote verdienste wordt hij bloedbroeder bij de twee bendeleiders en vormt zo een leger dat voor niets terugschrikt om Jet-Li's grote ambitie trachten te verwezenlijken: vrede onder alle mensen. Het plot wordt nog wat complexer gemaakt door de onmogelijke liefde voor een vrouw. Soms is het wat moeilijk om te volgen door het taalverschil en het feit dat Aziaten er allemaal een beetje eender uitzien. De massagevechten zijn van de bovenste plank en de acteurs doen echt wel hun best, zij het soms met enige Chinese overdrevenheid. Score: 7/10.