Patatje oorlog

Platoon is een oorlogsklassieker van Oliver Stone uit 1986 die de meeste mensen wel kennen. Het al een hele tijd geleden dat ik die nog gezien had, en wist er ondertussen niet veel meer meer van, dus was het hoogtijd om hem nog eens opnieuw te bekijken. Charlie Sheen speel een jonge rekruut die als vrijwilliger mee wil vechten in de Vietnamoorlog uit idealisme, en daar geconfronteerd wordt met de gruwel van de oorlog en de dualiteit in elke mens, prachtig weergegeven door de archetypes van goed en kwaad door Willem Dafoe en Tom Berrenger, en komt daardoor stilaan in een moraliteitscrisis terecht. Score: 8/10.


Easy Rider is eveneens een klassieker in een geheel ander genre: een road movie uit de tijd van "sex en drugs en rock & roll", met Peter Fonda (zoon van Henry Fonda en vader van Jane Fonda) en Dennis Hopper in de hoofdrollen, en een bijrol voor Jack Nicholson die weer eens de geflipte mag uithangen. Ontspannend, zonder al te veel verhaal, met goeie muziek. Misschien best eens te zien bij het smoren van een dikke joint (wat bij mij niet rap het geval zal zijn, wees gerust ;-) ), om in de sfeer te komen. Score: 7/10.


Ik zit in mijn oorlogsperiode en de volgende in de reeks is Hamburger Hill (er komen er nog een paar binnenkort). Waar Platoon gaat over goed en slecht, gaat deze film meer over de waanzin van de oorlog. Hamburger Hill is een heuvel in Vietnam die kost wat kost veroverd moet worden, omdat "de chef die wil asfalteren en er een parking van maken", ten koste van heel wat goeie manschappen. Wat me opvalt in de Vietnamoorlogsfilms is het gebruik van het woord beaucoup: "there are beaucoup bunkers here", "beaucoup dinky dau", vermoedelijk omdat de Vietnamoorlog tussen '46 en '57 bekend stond als de Franse oorlog. Eveneens een score van 8/10.


De affiche van Safety Last met Harold Lloyd die zich krampachtig vasthoudt aan de wijzers van een klok moet wel de meest bekende in de filmgeschiedenis zijn. Niet slecht voor een film uit 1923. Ik heb al een mooi aantal klassiekers uit de oude doos gezien, maar deze spant wel de kroon. De grappen die er in zitten staan nog steeds overeind, en de beklimming van een gebouw van 12 verdiepingen op het einde heeft me een paar keer koude rillingen bezorgd (hoewel het warm genoeg was op m'n appartement). Een verdiende 8/10.