Sjport

(uit te spreken zoals Ben Crabbé het doet)

Dit weekend kon ik de beentjes 2 keer strekken:

- zaterdag was de afspraak aan het kasteel van Horst, waar we de Broekemwandeling ter hoogte van de Gempemolen uitgebreid hebben met een groot stuk van de Sassenbeekwandeling. Beide niet al te lang, de som van beide was juist genoeg om op tijd terug te zijn voor een lekkere portie peuzelribbekes in Herberg In de Ster (aka bij Boeres).

- zondag was er in Lede (tegen Aalst) de 24ste Kleine Koutertochten. Omdat het nogal een eindeke rijden was met de auto en we tegen de middag terug moesten zijn, zijn we niet verder geraakt dan de toer van 15 km. Maar dat was voldoende om daar de streek te leren kennen: veel beton en asfalt, met af en toe eens een schoon trekske door de natuur. Bij gebrek aan beter in de buurt...

Welkom

Vraag: hoe weet je dat je ergens welkom bent?

Antwoord: als een wildvreemde binnenstapt en bij een eerste blik zegt: "eindelijk", en me wat later me een "trofee" noemt.

For insiders only ;-)

These films are rated

This Film is not yet Rated is een documentaire over de MPAA ratings board, de commissie die zich reeds meer dan 35 jaar bezig houdt met de leeftijden voor dewelke films geschikt zijn. U kent ongetwijfeld wel de boodschap bij het begin van een film: PG-13, Restricted, NC-17... Blijkt dat de leden van deze commissie door niemand gekend zijn, en in het geheim opereren. Hoewel de resultaten van de keuringscommissie enkel aanbevelingen zijn, worden ze wel opgevolgd door grote ketens, die films met te strenge beoordelingen niet willen verkopen. Kirby Dick tracht te achterhalen, op sluikse manier, wie de leden zijn en welke achtergrond ze hebben, om uiteindelijk het resultaat daarvan als een eigen film, boordevol "documentatiemateriaal", te laten keuren, en die uitspraak dan te betwisten. Interessant. Score 7/10.

A Walk to Remember is een romantische film over de populaire jongen uit de klas, die valt op het meisje op wie hij niet zou mogen vallen voor verschillende redenen. De film begint met een scène bij een fabriek waarbij een klasgenoot tot de groep wil behoren door van een hoogte in een bassin te springen, maar daarbij slecht terechtkomt en gewond geraakt. Daarna wordt er bijna niet meer over het voorval gerept, bizar...
Niet al te origineel, geen geweldige acteerprestaties, een doorzichtig verhaal, maar wel aangrijpend op het einde. Enkel te bekijken in het goeie gezelschap ! Uiteindelijk toch maar een 6/10 gegeven.


Who's Afraid of Virginia Woolf? is een klassieker uit 1966 met Elizabeth Tailor en Richard Burton, over 1 nacht in het leven van een koppel dat gedurig aan ruzie maakt en psychologische spelletjes met elkaar speelt. Soms betrekken ze daar een ander koppel bij en worden de tongen nog eens extra los gemaakt door de consumptie van grote hoeveelheden zware alcohol. Sterke dialogen en sterke acteerprestaties. De film won maar liefst 5 Oscars. Score: 8/10.

Ketel

Vraag: wanneer weet je op je werk dat het probleem waarop je aan het zoeken bent belangrijk is?

Antwoord: als de baas van de baas van de baas van de baas samen met de baas van de baas van de baas aan je bureau staan om te zeggen dat het belangrijk is. Kwestie van de druk op de ketel wat te verhogen...

Maps

Om van de E40 tot aan m'n appartement in Bierbeek te geraken, of omgekeerd, moet je 3 grote werken omzeilen:

1. de nieuwe afrit van de E40 (tot eind 2008)
2. de brug over de E40 in Haasrode (tot ?)
3. sinds kort ook de Hoogstraat in Bierbeek (tot medio 2009)

Gelukkig bestaat er zoiets als Google maps om de omleidingen te visualiseren. Met dank aan Google voor de handige tool en Tele Atlas voor de kaartjes ;-) Je kan op de tekst onder de kaarten klikken voor een grotere, duidelijkere versie.

EDIT (11/07/08): de brug over de E40 in Haasrode is terug open, en de Hoogstraat in Bierbeek is tijdens het bouwverlof opengesteld voor verkeer. Je kan momenteel rechtstreeks van de afrit van de autostrade naar m'n appartement rijden zonder verdere omwegen !

1. Omleiding van de E40 naar Bierbeek


Grotere versie

2. Omleiding van Bierbeek naar de E40


Grotere versie

Alisha

Tijdens de wandeling op de Nationale Wandeldag te Ath vorige zondag, werden we op een boerenbaantje ingehaald door een zwarte joggende vrouw, stevig gebouwd, kort kroezelkopje, tattoo op de arm. Ze vroeg ons in het Engels of we de weg naar Attre-Brugelette wisten zijn. Vermits we zelf maar de pijltjes volgden, zoals naar gewoonte bij elke Aktivia-wandeling, wisten we zelf niet waar we waren en is ze ons een eindje blijven meevolgen. Volgens onze schatting was het einde op ongeveer een kwartiertje stappen, en daar was meer volk dat misschien de weg wel wist. Tijdens de korte woordenwisseling waren we te weten gekomen dat ze Alisha noemde, afkomstig was uit Connecticut, voor het Amerikaanse leger werkte, en gestationneerd was in een nabije basis. Ze zag er het type uit van iemand die met de blote hand een mens kon ombrengen op 7 verschillende manieren, en hebben dan niet veel verder gevraagd. Toen we in het centrum van Ath in een park een oude man op een bankje zagen zitten hebben we die dan in het Frans de weg gevraagd en dan simultaan naar het Engels vertaald. Volgens die man was het te voet nog een heel end (met een nogal verwarrende uitleg over het te volgen trajekt), waarna Alisha met een diepe zucht en veel gemompel in de goeie richting vertrok. Na een korte overpeinzing (we waren zeer ruim op schema aangekomen) ben ik haar achterna gelopen en voorgesteld om haar te voeren. Ze had er niet het volste vertrouwen in, maar was wel wanhopig genoeg om mee te rijden tot in Brugelette, 9 km verder.
Bij deze m'n eerste werk van barmhartigheid dit jaar.

Zebra

Op Wikipedia staat een leuke puzzel, genaamd de Zebra puzzel, of ook wel de Einstein puzzel, omdat die beweerde dat slechts 2% van de bevolking het zou kunnen oplossen (zonder te zeuren, want de oplossing staat op de site). Tot welke categorie behoor jij ?


1. There are five houses.
2. The Englishman lives in the red house.
3. The Spaniard owns the dog.
4. Coffee is drunk in the green house.
5. The Ukrainian drinks tea.
6. The green house is immediately to the right of the ivory house.
7. The Old Gold smoker owns snails.
8. Kools are smoked in the yellow house.
9. Milk is drunk in the middle house.
10. The Norwegian lives in the first house.
11. The man who smokes Chesterfields lives in the house next to the man with the fox.
12. Kools are smoked in the house next to the house where the horse is kept.
13. The Lucky Strike smoker drinks orange juice.
14. The Japanese smokes Parliaments.
15. The Norwegian lives next to the blue house.

Now, who drinks water? Who owns the zebra?

In the interest of clarity, it must be added that each of the five houses is painted a different color, and their inhabitants are of different national extractions, own different pets, drink different beverages and smoke different brands of American cigarettes. In statement 6, right refers to the reader's right.

Primus

Antwone Fisher is een film geschreven door... Anwtone Fisher, met een hoofdrol voor, en geregisseerd door, Denzel Washington. Het is het waargebeurde verhaal van een jongeman bij de marine, die door zijn opvliegend karakter gedegradeerd wordt en terechtkomt bij een psycholoog, van waaruit een verhaal met een dubbele bodem groeit (zonder al te veel te willen verklappen). Sterk film-debuut van Derek Luke die voor z'n rol als Antwone dik in de prijzen viel. Een meeslepend verhaal, maar op het einde dan weer iets te Amerikaans. Een kleine 8/10.


In Bruges was kortstondig verschenen in de imdb top250, maar is er ondertussen terug uit verdwenen. Het is een dramatische actie-komedie (of een komisch actie-drama) met Colin Farrell, Brendan Gleeson (The Village, Troy...) en Ralph Fiennes, over twee huurmoordenaars die moeten wachten in Brugge op een nieuwe opdracht, nadat de vorige was misgelopen. Brendan en Ralph stelen de show, Colin heeft wat last van over-acting, maar maakt dat op het einde wel goed. De enige Belg die ik in de film kon spotten is Rudy Blomme, die ik herkende uit het reclamefilmpje van Primus. Voor de rest was er wel wat te zien over Brugge: de kleine straatjes, de reien, het belfort, het Gruuthusemuseum... Best wel entertainend. 8/10.


Mensen beginnen terecht op te merken dat m'n filmscores nogal hoog zijn en daardoor in elkaars buurt liggen. Het is wel zo dat, hoewel ik redelijk veel films bekijk, er enkel degene tracht uit te pikken uit top-lijsten, op aanbeveling van anderen (kenners of vrienden), of die een hoge score krijgen in de imdb database. Op de moment dat ik naar films op VT4 en 2BE zal beginnen kijken ipv op m'n PC, dan pas gaan we andere scores te zien krijgen :-)

Het is mijn leven

Sommige liedjes blijven hangen. Zo eentje is de laatste dagen regelmatig op de radio te horen: "This is the Life" van Amy Macdonald.
Door een bizarre hersenkronkel doet het me denken aan de soundtrack uit de mini-reeks Children of Dune, die we beter kennen uit de generiek van de populaire Peking Express reeks.
Edit 24/06/08: blijkbaar wordt de muziek ook gebruikt in de trailer van de laatste Indiana Jones.

Geniet maar mee !

Het is mijn energie

Gisteren zaten er 2 dikke enveloppen in de bus, beide van Electrabel. Ik was er al een aantal weken op aan het wachten, want bij de eindafrekening die ik in april kreeg, hadden ze een veel te hoge meterstand voor de gas gebruikt. Waarschijnlijk een extrapolatie van de verkeerde meterstand van het jaar daarvoor, waarvoor ik ook al een aantal keer heb mogen bellen om het in orde te krijgen.
In de eerste envelope zat een annulatie van 8 bladzijden van de verkeerde eindafrekening, hoera, ik moest geen 366 euro opleggen bovenop de 1100 euro die ik al betaald had.
In de tweede envelope zat een nieuwe afrekening, eveneens 8 bladzijden, deze keer met de correcte meterstanden, en met een terugbetaling van... 650 euro. Een kleine berekening zegt me dan dat ik een maandverbruik voor gas en stroom heb van... 37 euro. Blijkbaar ben ik een zuinige mens.
Vermits het maandelijkse forfait nog altijd op 99 euro stond, had ik deze morgen de telefoon ter hand genomen om dat eens vriendelijk te bespreken. Het eerste wat je dan hoort, na een paar keuzes, is om je klantnummer in te toetsen. Dat dan maar gedaan, en nog eens opnieuw want de eerste keer pakte het niet. De telefoon aan de andere kant rinkelt en er werd al direkt opgenomen door een vriendelijke dame. Bizar maar wel aangenaam verrast, want in het verleden moest ik een dikke 10 minuten wachten. Gauw het geval uitgelegd, en het eerste wat die dan vraagt is m'n klantennummer. Grrrrr, geweldig deze wereld van informatisatie en automatisatie, maar ik ben er rustig bij gebleven, want me opjagen is slecht voor m'n bloeddruk :-)
Ze had begrip voor mijn situatie, want ze vroeg hoeveel ik dan wel wou betalen. Ik denk dat iedereen hetzelfde antwoord geeft: zo weinig mogelijk. Met als vertrekpunt: probeer laag en we zien wel waar we uitkomen, stelde ik 40 euro per maand voor. Daar moest ze wel effen over nadenken (lees: effen in m'n dossier kijken wat het vorige verbruik was), en na een klein minuutje kwam ze terug met het voorstel om 120 euro te betalen elke 3 maanden (na eerst te hebben gevraagd of ik wel degelijk op dat adres woon). Daar moest ik niet lang over nadenken ! Hopelijk is dit het einde van de 2 jaren renteloze lening aan Electrabel.

hoot kwizien

De chef in het bedrijfsrestaurant van Telindus, waar we elke middag eten, doet zijn best om elke dag originele recepten te bedenken. Een greep uit het aanbod van deze week, laat het u smaken:


maandag: Tomatensoep met citroengras; Rundstournedos met oesterzwamsaus, gebakken aardappelen en sla

dinsdag: Kalkoenlapje camenbertsaus, appelcompot en rozijntjes en geconfijte aardappelen

woensdag: Varkensmedaillons, erwtjes met spek, kalfsjus met dragon en tomatenblokjes met gebakken aardappelen

donderdag: Bouillabaisse met aardappelen, rouille en toast

vrijdag: Focaccia met tomaten, pesto, olijven en mozarella

weekmenu upgrade: Kalkoentournedos, gesmolten tomaten met thijm en citroen en risotto met asperges

Body Snatchers

The Invasion met Nicole Kidman en Daniel Craig is een remake van Body Snatchers uit 1993, en gaat over een buitenaards virus dat zich over de wereld probeert te verspreiden. Niet in de post-apocalyptische zin van de schitterende 12 Monkeys en I am Legend, maar eerder sluimerend, onderhuids, want het virus heeft enkel goede bedoelingen met de mensheid, ten koste van het individualisme. Niet al te spannend voor een thriller en matige acteersprestaties. Score: 6/10.


Un long Dimanche de Fiançailles is een schitterende prent van Jean-Pierre Jeunet met Audrey Tautou (uit Amélie) en Dominique Pinon (uit Delicatessen), beide prachtige films eveneens onnavolgbaar geregisseerd door Jeunet. Het verhaal gaat over een vrouw die probeert haar verloofde terug te vinden na een bloedige slag bij de Somme tijdens WO1. Er is voor elk wat wils: heroïsche aanvalscènes, romantiek, verfijnde humor, drama, een sterk verhaal, prachtige beelden... Enige punt van kritiek: je moet van in het begin heel andachtig alle namen onthouden, want anders wordt het heel lastig om te volgen, wat eigenlijk zowiezo het geval zal zijn. Dus best nog eens een tweede keer te bekijken. Krijgt van mij een mooie 9/10.


Sophie's Choice is een film uit 1982 van Alan J. Pakula met Meryl Streep, Kevin Kline en Peter MacNicol (die we kennen uit Ally McBeal en 24), en gaat over een liefde/vriendschapsrelatie tussen drie mensen met een totaal verschillend karakter, en elk heeft te kampen met zijn eigen demonen. In het eerste deel vroeg ik me af waar het verhaal naartoe ging gaan, want ik vond het maar traag vorderen, maar het tweede deel heeft veel goedgemaakt, opgebouwd naar een heel sterke scène waarin Sophie een hartverscheurende keuze moet maken. Terecht heeft Meryl Streep een Oscar gekregen voor haar prestatie hier, waarin ze een aantal dialogen in het Pools en Duits ten beste geeft. Score: 8/10.

Reliable Optimist

Dat het KMI het tegenwoordig heel lastig heeft om een goeie voorspelling te doen is best wel te verstaan: op een paar uur tijd kan het weer omslaan van stralende zonneschijn naar een gietende regen. Anderzijds zou je ook kunnen beweren dat de voorspellers het eigenlijk nog niet zo moeilijk hebben: "Er is kans op regen, en daartussen droog met mooie opklaringen. Er staat een matige wind en we krijgen middagtemperaturen rond 12u". Veel kans dat ze er op zitten.

Ondanks het wisselvallige weer heb ik dit weekend toch 2 mooie wandelingen kunnen doen. Telkens heb ik het vertikt om m'n regenjas mee te nemen, hoewel een personaliteitstest me gecatalogeerd heeft als een Reliable Realist (zeg maar zelf of het klopt). En ik heb geluk/gelijk gehad: telkens heeft het een heel klein beetje geregend, niet voldoende om een jas aan te trekken, mocht ik die al bijgehad hebben.

Zaterdag was er een combinatie van de Meidrieswandeling en de Chartreuzenbergwandeling, met een tussenstop in "Het bed van Napoleon" te Linden, met een heel lekkere keuken, waar de illustere keizer echt zou geslapen hebben en naar verluidt ook een kind zou hebben verwekt, de sloeber.

Zondag was er een wandeling in Burst (Erpe-Mere) van een 20-tal kilometer ten voordele van het onderzoek naar ruggemergletsel, langs vele aarden weegjes tussen weiden en velden, en achteraf nog een potteke rijstpap, welverdiend welliswaar.

Relax to the Max

De dokter heeft het bij het laatste bezoekje van 2 weken geleden nog gezegd: als je een hoge bloeddruk hebt, is relaxen het beste wat je kan doen. En welk een beter manier dan door te liggen luieren in een hangmat? Niet zomaar een hangmat, maar de Fatboy Headdemock Deluxe, met standaard (handig voor op m'n terras achteraan). Makkelijk in elkaar te steken en uit elkaar te halen, mooi op te bergen in 2 tassen en overal mee te zeulen, als je een krachtpatser bent tenminste, want echt licht is het niet. Maar wel zeer stevig.

Laat het zomerweer nu maar komen !

4 op een rij

La Stanza del Figlio, van en met Nanni Moretti (rechts op de foto), gaat over een hecht gezin van 4 waar de geliefde zoon plots komt te overlijden en waar ieder dat op zijn manier probeert te verwerken, voor zover dat natuurlijk gaat. De film won vele internationale prijzen, waaronder de Gouden Palm in Cannes in 2001. Ik vond het een mooie film, een stukje poëzie als het ware, en met een prachtige soundtrack, maar nogal aan de zware kant en het liet me achter met een bitter gevoel. Score: 7/10.


Dankzij z'n bekendheid mag Jet-Li zich tegenwoordig meten met andere bekende martial-artists. In War (aka Rogue Assassin) neemt hij het op tegen Jason Statham, ook al één van m'n favoriete kick-ass acteurs. Jet-Li wordt blijkbaar een dagje ouder, hij moet het hier meer hebben van de wapens en snelle voertuigen (vooral de Spyker Spyder stak de ogen uit). Voor de rest een zeer matige film, met op het einde toch wel een paar rare plotwendingen, dus best te volgen met voldoende aandacht. Score: 6/10.


Disney langspeelfilms moeten voldoen aan een aantal regels: er is een underdog die op het einde de held wordt, er speelt minstens 1 lief klein kind in mee, en ze hebben allemaal een happy-end. Remember The Titans wil daar zeker geen uitzondering op zijn. Hoewel American Football me als sport niets zegt, heeft de film niet verveeld. Het is dan ook maar een bindmiddel om de integratieproblemen van de zwarte bevolking in het begin van de jaren '70 in Amerika aan te kaarten. Best wel eens leuk als ontspannend tussendoortje. Score: 7/10.


Saw IV is alweer het vierde deel van de blijkbaar onuitputbare (en populaire) Saw reeks, met 1 hoofdingredient: vieze martelingen die de slachtoffers zichzelf moeten aandoen om aan de dood te ontsnappen, uitgevonden en opgezet door Jigsaw en zijn companen. Ook in dit verhaal hebben de 3(!) script-schrijvers zich volledig kunnen laten gaan. Om er volledig van te kunnen genieten heb je best de vorige ook gezien, en dan vooral het derde deel, van waaruit herhaaldelijk gebeurtenissen worden opgerakeld. We komen wat meer te weten over het verleden van Jigsaw, en wat die mens heeft meegemaakt om zijn geloof in de goedheid van de mensen te doen verdwijnen. Om te quoteren heb ik getwijfeld tussen een 6 en een 7, maar het is toch maar een 6/10 geworden, omdat het nieuwe er eigenlijk al lang van af is.

Rallentando

Gedaan, finished, amen, finito, schluss... met de examens voor dit jaar. Het waren er 5 (zie vorige post) en ziehier een kleine résumé:

- Dictee: zeer matig. We (collega en ik) moesten op een andere plaats gaan zitten dan waar we het ganse jaar door zaten, waardoor ik het gevoel had dat ik de afgesproken code met het voet-getik niet zo goed kon horen (puur psychologisch waarschijnlijk).

- Theorie: heel goed. Ik ben wel gewend om te blokken (ttz 't was al een tijdje geleden, maar 't is zoals fietsen, helemaal verleert ge dat niet), en meer was er niet aan.

- Zichtlezing: door het stormweer van 2 juni waren we een 10-tal minuutjes te laat op de voorbereiding, waardoor we de helft gemist hadden, wat zeer jammer was, want het stukje was eigenlijk niet zo moeilijk en klonk nog heel mooi ook. Gevolg: een matig examen.

- Repertorium: op een klein foutje na heel goed. De leraar was tevreden, en ik dus ook.

- Piano: 3 stukjes waren het. In het eerste deed ik halverwege een verkeerde vingerzetting, waardoor het gedurende 2 maten effen vals klonk, en heb die dan gauw effen herspeeld. Jammer, want een slecht begin voorspelt meestal niet veel goeds. Het tweede stukje was wel in orde. Op het einde van het derde stukje heb ik een paar noten overgeslagen tijdens een versnelling (zwaardere toetsen dan gewend). Op het einde zei de lerares " 't was toch goed ". Vooral het woordje toch deed me nogal raar kijken, maar zegt me wel dat ik door zal zijn.

Hopelijk zag ik er tijdens het examen niet uit zoals Pierre-Alain Volondat, toen hij in 1983 de Koningin Elisabethwedstrijd won (kijk vooral naar het stukje na 1 minuut).

Opmerking: hier stond een clipje uit youtube. Spijtig genoeg is dat weggehaald geweest omwille van copyright redenen.

Sanctus spiritus

Kerken bezoeken is niet echt één van mijn lievelingsbezigheden, maar door samenloop van omstandigheden komen er soms een aantal vlak achter elkaar.

Zaterdag had ik de gelegenheid om de 3 pianostukjes, die ik moet kennen voor het examen van komende dinsdag, te oefenen op het grote orgel van de Sint-Jacobskerk in Gent (waar een aantal jaren geleden een luchtbalon tegen aangevlogen was). Ik moet zeggen dat dat best wel beter klinkt dan op de digitale piano die in m'n living staat, zeker nadat we alle registers eens opengetrokken hadden. Gelukkig was de kerk niet open voor het publiek, 'k zou niemand hebben willen wegjagen...

Zondag stond er een fietstocht op het programma die, toeval of niet (ik had de route niet zelf bepaald), passeerde langs de Norbertijnenabdij van Averbode, met een bezoekje aan de prachtige (en grote) kerk. In de kerk zelf was niet veel volk te zien, wel daarbuiten aan de "lekdreef", waar de ene crèmekar naast de andere staat, en waar het stikte van de minder mobiele gepensioneerde medemens...

Ik had toen ook de belofte gemaakt om zondag eens een bezoekje te brengen aan de St-Hilariuskerk van Bierbeek. Ik kan mezelf niets kwalijk nemen, 2 pogingen heb ik ondernomen: eentje om 10u45 en nog eentje om 19u30, en telkens was ze dicht. Een teken dat ik er al genoeg bezocht had dit weekend ?

Storm

The Ice Storm uit 1997 is een film van Ang Lee met een aantal bekende namen op de affiche: Kevin "Otto" Kline, Sigourney "Ripley" Weaver, Christina "Wednesday" Ricci, Tobey "Spiderman" Maguire en Elijah "Frodo" Wood. Ang Lee wekt bij mij gemengde gevoelens op: Crouching Tiger, Hidden Dragon vond ik prachtig, Brokeback Mountain vond ik slaapverwekkend en Hulk was gewoon... tja... slecht. Dus was het even afwachten wat deze zou geven, en ik moet zeggen dat ik me goed geamuseerd heb. Het is een film die gaat over relaties, gaande van heel prille liefde, over uitgebluste verhoudingen, tot overspel, met daarnaast de bedenking dat het leven maar kort is. Een thema dat bij Kubrick ook al eens aan bod gekomen is in Eyes Wide Shut, die pas 2 jaar later verscheen. Sterk geacteerd en prachtig in beeld gebracht, zoals we van Ang Lee wel gewoon zijn. Krijgt van mij een mooie 8/10.

William Friedkin is een regisseur die we vooral kennen van The Exorcist en The French Connection uit de jaren '70, wat we dan ook meer als zijn glorietijd kunnen beschouwen. Rules of Engagement gaat over een gedecoreerde marine-kolonel (Samuel L. Jackson) die een Amerikaanse ambassadeur (Ben Kingsley) uit Jemen moet evacueren omdat de boel daar op ontploffen staat, en waar de dingen behoorlijk mis gaan, zodat Jackson zich moet verantwoorden in een rechtszaak, bijgestaan door zijn collega kolonel Tommy Lee Jones, die eigenlijk rustig op pensioen wil gaan. De actiescènes zijn behoorlijk heftig, de rechtszaak is er 1 uit de duizenden, vandaar een 7/10.

Een film die net de top250 terug kwam binnengeslopen is Ace in the Hole uit 1951, met Kirk Douglas. Hoewel hij meer dan een halve eeuw oud is, blijft de film behoorlijk actueel: over de macht van de pers, waarom enkel slecht nieuws de mensen aanspreekt ("good news is no news"), over hoe een banaal feit kan uitvergroot worden tot schrikwekkende proporties. De hoofdingrediënten: scherpe dialogen en een goeie casting. Bij wijlen een tikkeltje overdreven, maar dat brengt sommige standpunten iets beter naar voor. Een 8/10 waard.

Digitaal

Vandaag zat de jaarlijkse aanrekening voor de kabeltelevisie van Telenet in de bus, voor de periode van 01/06/08 tot 01/06/09. Ondertussen is dat bedrag toch al redelijk opgelopen en stelde ik me de vraag hoe het nu zat met de prijzen van digitale televisie en HD televisie, vandaar een klein onderzoekje op de site van Telenet:

- kabeltelevisie: € 165,01 per jaar
- digitale televisie: € 152,75 per jaar, wegens 12% BTW ipv 21%

Wat bij de digitale televisie nog nodig is, is een extra "dozeke", en die komen in verschillende maten en gewichten. Spijtig genoeg is het niet meer mogelijk die digidozekes te kopen, maar moeten ze per maand gehuurd worden, zodat het voordeel van de lagere BTW tegenover het klassieke kabelabonnement geheel verdwijnt:

- Digibox € 4,00
- HD Digibox € 6,00
- Digicorder € 6,00
- HD Digicorder € 8,00

Dus voor de meest goedkope oplossing betaal je per jaar 4x12 + 152,75 = € 200,75, wat dus € 35,74 meer is dan voor een analoog kabelabonnement.
Een mens kan zich terecht afvragen waarvoor...

Zap

Als voorbereiding op het zwaardere werk (zie verder), had ik eens zin in een luchtige film. Click is een typische Adam Sandler comedy over een carrière-man die droomt van een universele afstandsbediening, ttz eentje die z'n universum bedient, zodat hij wat meer tijd kan vrijmaken voor zijn familie en voor zichzelf. Wat hij niet beseft is dat dat apparaatje hem gegeven werd door de duivel (Christopher Walken), zodat je wel kan bedenken dat er vanalles verkeerd gaat, met dan op het einde de typisch Amerikaanse "moraal van het verhaal" er vet ingesmeerd. Zelfs als tussendoortje niet te geweldig, vandaar een zeer matige 6/10.

Uit een beter hout gesneden bleek All The President's Men uit 1976, met onder andere Dustin Hoffman en Robert Redford, over de twee journalisten bij de Washington Post die het Watergateschandaal rond president Nixon blootgelegd hebben. Een boeiend verhaal, bij wijlen wat lastig om volgen door de zondvloed aan namen en de politieke spelletjes. Score: 8/10.

De laatste uit de imdb top250 die ik nog moest zien was La Dolce Vita van Fellini uit 1960, over een journalist (Marcello Mastroianni) die eens graag de bloemetjes buiten zet, maar niet echt z'n draai in het leven vindt. Een verhaal met een lach en een traan, maar vooral zware kost, zoals Fellini er wel meerdere gemaakt heeft. Hij is er ook niet bang voor om in dezelfde scene vlotjes te beginnen in het Frans, over het Italiaans, naar het Engels, met zware poetische dialogen, maar ook met klinkklare nonsens. Goeie cinema, maar ik heb liever iets meer ontspanning. Score: 7/10.

Eervolle vermelding

Welk een groter eer kan een blogger krijgen dan vermeld te worden in een andere blog ? De blog in kwestie is die van buurman/collega Pego aka Pagan. 'k Zal dan ook maar een beetje reclame maken voor zijn "chapter nine": gevat, politiek correct, alternatief (qua muziekstijl dan toch), grappig, en een heel mooie lay-out (daar zal ik ook eens tijd moeten in steken). Allen daarheen !

Heideroosjes

De sportactiviteiten van dit weekend:

Zaterdag een fietstochtje van een 50-tal kilometer langs het fietsroutenetwerk van het Hageland, waarbij we netjes de marginale driehoek vermeden hebben ;-). Het landschap aldaar blijft me bekoren, redelijk vlak welliswaar, maar een mooie mix van groen, rustige weggetjes langs spoorlijnen, waterlopen, vijvers en residentiële wijken met chique villa's. De richting naar het volgende knooppunt staat heel goed aangegeven op de talrijke paaltjes bij elk kruispunt (het helpt als er iemand meerijdt die iets meer geconcentreerd op de baan let ;-) ). Een zeer interessante link om zelf je route samen te stellen kan je hier vinden.


Zondag de Heidetochten in Gooik/Kester. Er zijn minstens 2 zekerheden in het leven: het KMI zit er in het weekend altijd naast, en de Heidetochten in Gooik staan garant voor een prachtig parcours. Een glooiend landschap, door weiden en bossen, en altijd veel volk, want de meeste wandelaars weten waaraan ze zich mogen verwachten. Een 18-tal kilometer was voldoende om de beentjes in vorm te houden.