Zap

Als voorbereiding op het zwaardere werk (zie verder), had ik eens zin in een luchtige film. Click is een typische Adam Sandler comedy over een carrière-man die droomt van een universele afstandsbediening, ttz eentje die z'n universum bedient, zodat hij wat meer tijd kan vrijmaken voor zijn familie en voor zichzelf. Wat hij niet beseft is dat dat apparaatje hem gegeven werd door de duivel (Christopher Walken), zodat je wel kan bedenken dat er vanalles verkeerd gaat, met dan op het einde de typisch Amerikaanse "moraal van het verhaal" er vet ingesmeerd. Zelfs als tussendoortje niet te geweldig, vandaar een zeer matige 6/10.

Uit een beter hout gesneden bleek All The President's Men uit 1976, met onder andere Dustin Hoffman en Robert Redford, over de twee journalisten bij de Washington Post die het Watergateschandaal rond president Nixon blootgelegd hebben. Een boeiend verhaal, bij wijlen wat lastig om volgen door de zondvloed aan namen en de politieke spelletjes. Score: 8/10.

De laatste uit de imdb top250 die ik nog moest zien was La Dolce Vita van Fellini uit 1960, over een journalist (Marcello Mastroianni) die eens graag de bloemetjes buiten zet, maar niet echt z'n draai in het leven vindt. Een verhaal met een lach en een traan, maar vooral zware kost, zoals Fellini er wel meerdere gemaakt heeft. Hij is er ook niet bang voor om in dezelfde scene vlotjes te beginnen in het Frans, over het Italiaans, naar het Engels, met zware poetische dialogen, maar ook met klinkklare nonsens. Goeie cinema, maar ik heb liever iets meer ontspanning. Score: 7/10.