Alisha

Tijdens de wandeling op de Nationale Wandeldag te Ath vorige zondag, werden we op een boerenbaantje ingehaald door een zwarte joggende vrouw, stevig gebouwd, kort kroezelkopje, tattoo op de arm. Ze vroeg ons in het Engels of we de weg naar Attre-Brugelette wisten zijn. Vermits we zelf maar de pijltjes volgden, zoals naar gewoonte bij elke Aktivia-wandeling, wisten we zelf niet waar we waren en is ze ons een eindje blijven meevolgen. Volgens onze schatting was het einde op ongeveer een kwartiertje stappen, en daar was meer volk dat misschien de weg wel wist. Tijdens de korte woordenwisseling waren we te weten gekomen dat ze Alisha noemde, afkomstig was uit Connecticut, voor het Amerikaanse leger werkte, en gestationneerd was in een nabije basis. Ze zag er het type uit van iemand die met de blote hand een mens kon ombrengen op 7 verschillende manieren, en hebben dan niet veel verder gevraagd. Toen we in het centrum van Ath in een park een oude man op een bankje zagen zitten hebben we die dan in het Frans de weg gevraagd en dan simultaan naar het Engels vertaald. Volgens die man was het te voet nog een heel end (met een nogal verwarrende uitleg over het te volgen trajekt), waarna Alisha met een diepe zucht en veel gemompel in de goeie richting vertrok. Na een korte overpeinzing (we waren zeer ruim op schema aangekomen) ben ik haar achterna gelopen en voorgesteld om haar te voeren. Ze had er niet het volste vertrouwen in, maar was wel wanhopig genoeg om mee te rijden tot in Brugelette, 9 km verder.
Bij deze m'n eerste werk van barmhartigheid dit jaar.