Stay focused

Ok, hier ga ik waarschijnlijk commentaar op krijgen, maar dit is een interessante optische illusie ;-)

Mobile Army Surgical Hospital

M*A*S*H is de pilootfilm uit 1970 van de gelijknamige reeks, die heel wat prijzen won. Het verhaal gaat over een aantal dokters en verpleegsters in een oorlogshospitaal tijdens de Koreaanse oorlog die de zwaarte van de situatie trachten te verzachten met humor. Dat is de bedoeling toch, zelf heb ik er niet veel kunnen mee lachen. Misschien is de film ietsje gedateerd, in ieder geval heb ik er geen zin in gekregen om de rest van de reeks te gaan bekijken. Een povere 5/10.

The Good German is een film noir van Steven Soderbergh met George Clooney, Tobey Maguire en Cate Blanchett. Clooney speelt een Amerikaanse journalist die verslag moet brengen over de Conferentie van Potsdam, nabij Berlijn, maar daar al gauw verzeild geraakt in een mysterieus complot en een moordzaak. Soderbergh deed naar mijn smaak iets te veel z'n best om de authentieke sfeer van 1945 weer te geven, met de overbelichte zwart-wit beelden, fake ruis, dialogen alsof ze gecopieerd zijn uit een film met Humphrey Bogard en een niet-al-te-spannende verhaallijn. Bovendien past Tobey Maguire beter in het minder ernstige genre. Score: 6/10.

Dancer in the Dark is een dramatische musical van Lars von Trier, één van de 4 Deense regisseurs die de Dogma 95 eed zweerde. Voor de hoofdrol heeft Lars gekozen voor Björk, omwille van haar muzikaal talent en natuurlijk charisma. Ze speelt een arme moeder die langzaam aan blind wordt en alle geld dat ze maar kan verdienen bij elkaar sprokkelt om haar zoontje, die gedoemd is om dezelfde oogkwaal te krijgen, te laten opereren. Later in de film gebeurt er een dramatische gebeurtenis en krijgt het verhaal een andere wending, waardoor hij naar mijn goesting een stuk interessanter wordt. Zeer aangrijpend. Score: 7/10.

Twelve Monkeys van Terry Gilliam is een schitterende klassieker uit 1995 met Bruce Willis, Brad Pitt en Madeleine Stowe. Willis en Pitt stelen de show met sterk acteerwerk, en het verhaal is interessant genoeg om de film voor een tweede keer te bekijken (vorige keer kan 10 jaar geleden geweest zijn). Deze keer wist ik waaraan ik me mocht verwachten zodat ik meer heb kunnen genieten van details, zoals de prachtige decors en het spel met de tijdslijn. Het doet me enigszins denken aan een andere film van Terry Gilliam: Brazil, omwille van dezelfde beklemmende sfeer en cinematografie. Een welverdiende 9/10 waard.

The Scorpion King

Wat moet een mens tegenwoordig allemaal doen om op TV te komen ? Laat ons beginnen met een bowlingbal die we van op de voet op het hoofd trachten te krijgen. Te simpel ? Ok, dan plaatsen we er 2 messen op en steken de bal in brand, terwijl er een zwarte schorpioen in de onderbroek zit. Zie jij het nog altijd zitten ? Mark Faye in ieder geval wel...

Films galore

Omdat we vorige week zaterdag iets te laat waren om de nieuwe Indiana Jones te gaan bekijken, hebben we dan maar Superhero Movie bekeken, een flauw substituut zo bleek achteraf. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het over een held (of eerder een pantoffelheld) die de wereld moet redden van slechterik Hourglass. De film is een parodie op andere hero-movies zoals Spider-Man, Batman, Fantastic Four, X-Men... De beste grappen zaten in de eerste scènes, daarna veranderde het snel in onderbroekenhumor en domme woordspelletjes. Gelukkig zaten we er met een bende naar te kijken en kon er af en toe nog eens gelachen worden. Anders te mijden als de pest. Score: 4/10.


Bienvenue chez les Ch'tis is een komedie van een heel ander kaliber. De film speelt zich hoofdzakelijk af in Bergues, een dorpje in het noorden van Frankrijk, op 9 km van Duinbergen, waar de bevolking een raar dialekt spreekt. Een postbediende uit de Provence wil promoveren, vooral om zijn depressieve vrouw te plezieren, maar wordt gestraft omwille van zijn over-de-schreef-gaande sollicitatie en wordt naar Nord-Pas de Calais gestuurd. Daar krijgt de film pas zijn charme en worden we meegesleurd in de gemoedelijke sfeer van de lokale vedetten. Een verademing ! Score: 8/10.

The Thin Red Line is een film van vorige eeuw met een heleboel bekende gezichten als Sean Penn, Adrian Brody, George Clooney, John Cusack, Woody Harrelson, John Travolta en Nick Nolte. Sommigen doen echter mee in een heel klein rolletje en waren meer bedoeld om volk naar de zalen te lokken. De liefhebber van het betere werk zal zich niet verveeld hebben, want dit is geen gewone oorlogsfilm. Er zijn wel een paar actie-scenes, maar het verhaal draait meer rond de angst van de gewone soldaat om een onmogelijke opdracht uit te voeren, met veel speeksel uitgeschreeuwd door Luitenant-Kolonel Nolte. De film was genomineerd voor 7 Oscars, maar heeft er jammer genoeg geen kunnen verzilveren omdat hij onder andere de pech had uit te komen in hetzelfde jaar als de typisch Amerikaanse (maar wel schitterende) Saving Private Ryan. Aangrijpend ! Score: 7/10.

Elephant van Gus Van Sant gaat over een doordeweekse schooldag van een paar tieners, die we ook elk apart volgen, soms letterlijk. Die gewone schooldag wordt abrupt geëindigd door twee studenten die we in de film gepest zien worden en dat niet meer kunnen verdragen. Als je weet dat de film gebaseerd is op de gebeurtenissen in Columbine High School, dan weet je genoeg. Van Sant gebruikt in deze film hoofdzakelijk niet-professionele acteurs, wat het een stuk spontaner en geloofwaardiger maakt. En gelukkig doen ze het allemaal goed. Laat je achter met een leeg gevoel. Score: 7/10.

Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring is niet zozeer een film, het is een kunstwerk van de hand van Kim Ki-Duk, die ook Bin-jip geregisseerd heeft en zelf ook in de film meespeelt. Een monnik leeft op een drijvende tempel temidden van een meer samen met een jongetje die hij onderricht in de filosofie van Boeddha en de geneeskracht van kruiden. Als de jongen volwassener begint te worden komt op een dag een moeder haar mooie dochter brengen om te laten genezen en laat haar een tijdje op het vlot achter. Je kan al raden wat er verder gebeurt... maar het verhaal is secondair, de film moet het hebben van de prachtige beelden en de sfeervolle muziek. Eentje om bij weg te dromen. Score: 8/10.

The Warlords is terug een oorlogsfilm maar dan uit het China van halverwege de 19de eeuw, met onder meer Jet-Li die het pure vechten al een tijdje geleden ingeruild heeft voor de film met iets meer diepgang. Als enige overlevende van een groot gevecht, sluit generaal Li zich later aan bij een groepje bandieten dat voedsel steelt bij de rijken om het te verdelen onder de armen in Robin Hood stijl. Door een grote verdienste wordt hij bloedbroeder bij de twee bendeleiders en vormt zo een leger dat voor niets terugschrikt om Jet-Li's grote ambitie trachten te verwezenlijken: vrede onder alle mensen. Het plot wordt nog wat complexer gemaakt door de onmogelijke liefde voor een vrouw. Soms is het wat moeilijk om te volgen door het taalverschil en het feit dat Aziaten er allemaal een beetje eender uitzien. De massagevechten zijn van de bovenste plank en de acteurs doen echt wel hun best, zij het soms met enige Chinese overdrevenheid. Score: 7/10.

Beleuvenis - part 2

Na de Folk editie van vorige week was het gisteren de beurt aan Beleuvenissen Special. De avond werd ingezet met een zoektocht naar een goed restaurantje in de Muntstraat, de Leuvense Rue des Bouchers. Ons oog is toen gevallen op De Troubadour, omwille van het mooie kader, de lekkere schotels bij de eters op het terras en de zeer uitgebreide kaart. Het varkenshaasje met graanmosterdsaus was dik in orde en de scampibrochette zag er ook heel lekker uit. Enige minpuntje: de portie frietjes die we kregen was voor 1 persoon, dan maar vlug een 2de portie gevraagd waar we vrij lang hebben mogen op wachten. Pluspunten: extra frietjes werden niet aangerekend, gratis aperitiefhapjes vooraf en een glaasje (waterige) Amaretto achteraf, waar ik enkel eens van geproefd heb.
De optredens dan:

• De Sublimos, met onder andere Rafke van Brussel, op het Hogeschoolplein (het restaurant was deze keer bijna leeg). Niet zo subliem als hun naam deed vermoeden, met wat platte humor en fletse muziek. Ander en beter...
  
  
• Jo Lemaire op de Grote Markt, begeleid door het Concord Jazz Ensemble. Een combinatie van eigen chansons en interpretaties van het oeuvre der groten, opgefleurd met een side-act voor doven en slechthorenden. Een vrouw met een geweldige stem die het podium als tweede thuis heeft. Klasse !
  
  
• Udo en Born Crain (aka Born, aka Reborn). Verrassend goeie live muziek, jazzy, soul, ambiance, romantiek, alles was er. Het hoogtepunt van de avond.
  

We hebben nog een poging gedaan om De Kreuners op de Oude Markt te bezoeken, maar het plein was spijtig genoeg afgesloten wegens teveel volk. In de verte hoorden we nog Sergio en zijn Ladies een of andere cover brengen als afsluiter van een prachtige avond.

Het is mijn energie - part 2

Van een vriendelijke buur mocht ik de Voltcraft Energy Check 3000 effen lenen. De ideale manier om na te gaan wat het verbruik is van een aantal elektrische toestellen op m'n appartement, en sommige metingen zijn verrassend ! Hieronder een samenvatting.

• verlichting:
  
  
  
  • sfeerlamp Ikea klein: 2 x 7 Watt
    
  • sfeerlamp Ikea groot: 22 Watt
    
  • sfeerlamp buis met spot: 74 Watt
    
  • bedverlichting (leeslampjes): 2 x 13 Watt
  
  
• LCD TV (Samsung 37" Full HD):
  
  
  
  • stand-by: 0,0 Watt (onmeetbaar)
    
  • in gebruik: 108 Watt
  
  
• HTPC (Asus M2N-VP, AMD64 X2 3600+, 1GB RAM, Geforce 8500GT):
  
  
  
  • uitgeschakeld: 2,2 Watt
    
  • Windows idle: 71 Watt
    
  • MP3 player: 72-73 Watt
    
  • DVD film: 75-80 Watt
    
  • 1080p film: 85-95 Watt
  
  
• GamePC (Asus A8N-E, AMD64 X2 4600+, 2GB RAM, Geforce 8800GT):
  
  
  
  • uitgeschakeld: 6,4 Watt
    
  • Windows idle: 150 Watt
    
  • Unreal Tournament 3: 220-235 Watt
  
  
• PC scherm (Compaq P1100 21" CRT):
  
  
  
  • stand-by: 3 Watt
    
  • zwart scherm: 95 Watt
    
  • wit scherm: 119 Watt
  
  
• DECT telefoon station:
  
  
  
  • station: 1,4 Watt
    
  • met telefoon (opladen) : 2,6 Watt
  
  
• GPS (Mitac Mio 168)
  
  
  
  • half opgeladen: 2,3 Watt
    
  • opgeladen: 0,0 Watt (onmeetbaar)
  
  
• digitale piano, bij gebruik: 18 Watt
  
• ADSL modem-router+wifi: 7,2 Watt
  
• Draadloze koptelefoon: 1-3 Watt
  
• radiootje in de keuken: 0,1 Watt (!)
  
• wekkerradio naast bed (zonder geluid): 0,9 Watt
  
• elektrische tandenborstel, na poetsbeurt: 0,0 Watt (onmeetbaar)
  

Twelve o'clock flashers

Farinelli

Vandaag wou ik met het stalen ros het fietsknooppuntennetwerk van Bierbeek en omstreken eens verkennen. Met de handige Fietsnet-site een route van een dikke 30 km als avondvullende ontspanning uitgestippeld, de banden opgepompt, ketting gesmeerd, bidon gevuld met Aquarius Red Blast en met volle moed vertrokken. In Neervelp (na een kilometer of 6) bleek de baan onderbroken te zijn en waren er geen pijltjes meer te vinden, typisch. Dan maar ingepikt in de Hoevenroute, van een 32 km. Een pracht van een parcours voor mountainbikers, goed te doen met m'n hybride fietske, de hel van Oost-Brabant met de koersfiets (volgens de commentaar die we eens oppikten bij de Gempemolen tijdens de wandeling van Diest naar Bierbeek): veel landweggetjes, mooie stukjes natuur, een kort bezoekje aan Leuven, maar ook heel veel slechte kassei. Blij dat er een schokdemperke op m'n zadel zit !

Waterzooi

Door het wisselvallige weer was er gisteren spijtig genoeg geen barbecue (met een c en niet met een q) en heb dan maar afgeweken van de m'n standaard rampenplan (spaghetti) om een paar ovenschotels gereed te maken met worteltjes, prinseskes en spinazie. M'n bedoeling was om

1) niet zelf de hele tijd aan de kookpotten te staan, want anders heb ik weinig aan het bezoek van de vrienden.

2) iets gereed te maken dat de meeste mensen lusten.

3) iets gereed te maken met weinig kans op mislukken, naar eigen vermogen.

Op vraag de recepten van de schotels:

- ovenschotel met spinazie (zonder tomaten, vergeten, zaten nog in de ijskast :-) )

- ovenschotel met prinsessenboontjes en worteltjes

Beleuvenis

Elke vrijdag van juli organiseert Leuven een muziekfestival, Beleuvenissen, op 7 verschillende locaties, met elke week een ander thema en met gratis toegang. Gisteren draaide het allemaal rond folk, in de ruime zin van het woord.
We waren de avond goed begonnen met Beleuvenissen culinair, waarbij ter gelegenheid van de 20ste editie een aantal restaurants een menu aanboden voor 20 euro rond, zonder drank. Na wat rondvraag bij collega's en gezamenlijk overleg hebben we gekozen voor De Blauwe Maan. Naar verluidt zou die een speciale, maar lekkere keuken hebben. De menu bestond uit een tomatengazpacho (in een glaasje waar enkel een koffielepeltje in paste), gevolgd door de tomaat garnaal met rucolasla (3 kerstomaatjes, en we hadden geluk, want al de rest had er maar 2 gekregen), en daarna een stukje tournedos met wortelpuree en polenta. Allemaal heel lekker en fijn, maar met de hoeveelheden van de "nouvelle cuisine", zodat een hoorntje met 2 bollekes uit de Crocantino er nog met veel gemak bij ging.

Dan de optredens zelf. Volgende groepjes hebben we gezien, in willekeurige volgorde:

- Velvet, Ierse Folk pur sang, in een prachtig verlicht decor in de Boekhandelstraat.

- Zakdoek, op het Vounckplein bij de Domus, even groot als de groepsnaam. Hun muziek was heel goed, sterke muzikanten, maar vooral heel grappig en het volk werd er mee in betrokken. Tof!

- Red Cardell. Daar zijn we maar 2 minuutjes blijven staan, niet echt ons ding.

- Cluricauns op het Hogeschoolplein. U weet wel, nabij de winnaars van Mijn Restaurant. Was niet slecht, maar paste meer als achtergrondmuziek bij de strijk of zo ;-)

- Carlos Nuñez op de Oude Markt, en die stak duidelijk met kop en schouders boven de rest uit. Prachtige muziek, een schitterende show en heel goeie geluidskwaliteit (niet altijd evident voor een buitenoptreden). Ja, het was "af". Hij heeft er in ieder geval al zeker 1 fan bij ! Een heel mooi einde van een heel mooie avond.

Himalaya

Met veel plezier kan ik hier mededelen dat ik na 5 maanden lezen (niet continu welliswaar) het boek Himalaya van Michael Palin uit heb. Het is een prachtig boek, hardcover, 287 bladzijden, met veel tekst, maar ook veel foto's. 'k Had het eigenlijk al meer dan een jaar liggen van een vorige editie van het Boekenfestijn in de Brabanthal. Eén van de redenen waarom het zo traag vooruit ging, was omdat het in het Engels was en Palin een zeer lyrisch taalgebruik hanteert, met vele woorden die ik nooit eerder gezien of gehoord had, anderzijds omdat de materie niet echt aanspoort om verder te lezen. Het is niet een verhaal zoals bijvoorbeeld De Da Vinci Code, waar je persé wil weten hoe het afloopt, maar een beschrijving van de tocht door de verschillende landen waar de Himalaya doorheen loopt, met elk zijn politieke problemen, maar ook zijn prachtige natuur en de verschillende godsdiensten en vereringen. Het gaat ook over ontmoetingen met de lokale bevolking en over de problemen die zulke grootse avonturen met zich meebrengen (de reis duurde 125 dagen). Een ideaal werk als mentale voorbereiding van m'n reis naar Ladakh in september!

Vetkuiven

The Chronicles of Narnia: Prince Caspian is het vervolg op The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe, een hele mond vol. De Pevensie kinderen moeten terug naar Narnia om daar een politiek probleem op te lossen. En wie politiek zegt, zegt ook machtsspelletjes en oorlog. Chapeau voor de special effects, want die zijn terug van het hoogste niveau. Het verhaal daarentegen is nogal dunnetjes. En een echte kinderfilm is het ook al niet meer, want daarvoor zit er teveel geweld in. Al bij al best wel eens ontspannend op een zaterdagavond. Ik wou hem een score van 6,5 geven, maar bij imdb werken ze niet met halvekes. Vandaar na een goed deliberatiepleidooi omhooggetrokken naar 7/10, zoals naar verluidt wel meer gebeurt ;-)


Red Dragon is de prequel van The Silence of the Lambs met deze keer favoriet acteur Edward Norton als FBI agent op zoek naar seriemoordenaars. Over het verhaal ga ik hier niets vertellen, daarvoor moet je de film zelf maar eens gaan bekijken. Op de korrel genomen vond ik de hem iets te weinig diepgang hebben, misschien omdat hij het juist moet opnemen tegenover een sterke sequel. En voor de rest is het weer van hetzelfde laken een broek: laat ons een paar keer langs gaan bij Dr. Hannibal Lecter in de gevangenis voor een aantal geobfusceerde tips. Het einde vond ik nogal voorspelbaar en moest precies nogal rap-rap-rap in elkaar gestoken worden. Vandaar "maar" een 6/10.


American Graffiti is een film van George Lucas, de Star Wars man. Deze film gooit het over een totaal andere boeg: begin jaren '60, vetkuiven, Amerikaanse sleeën, veel rock & roll muziek (ons vader zou voor een keer niet in slaap vallen tijdens de film ;-) ) aan elkaar gepraat door DJ Wolfman Jack, en een aantal bekende acteurs in de fleur van hun leven: Richard Dreyfuss, Ron Howard (die we vooral kennen uit Happy Days) en Harrison Ford. Alle stereotypes zijn aanwezig: het zogenaamde perfekte koppeltje, de stoere gast op zoek naar de ware, de nerd te jong om drank te gaan kopen, de macho met de meest glimmende auto, het krapuul van de straat,... Ik denk dat deze film een oudere generatie meer zal aanspreken die de periode hebben meegemaakt, want het verhaal op zich is maar flauwtjes, en de dialogen zijn niets speciaal. Score: 6/10.


Een oorlogsfilm kon in het rijtje niet ontbreken, en hier is ie dan: A Bridge Too Far uit 1977 van Lord Richard Attenborough met een karrevracht aan bekende gezichten, teveel om hier op te sommen. De film gaat over Operatie Market-Garden, bedoeld om een pad te vereffenen voor de geallieerden om via Arnhem, Nederland, via een aantal bruggen door te stoten naar het Duitse Ruhrgebied. De uitkomst is gekend, en wie het niet weet moet de film maar eens bekijken, die is trouwens nog niet zo slecht. Misschien een puntje van kritiek, weeral iets teveel stereotypes: de Engelsen trekken alles een beetje in het belachelijke, de Schotten zijn niet klein te krijgen, de Amerikanen proberen het onmogelijke zonder al teveel morren, de Polen worden zelf belachelijk gemaakt en Duitsers komen nogal naïef over: "British paratroopers have landed. Why should they do that? There is nothing important here. Me... I am important. They have come just to capture me.". Right. Score: 7/10.

Tarantula

Vandaag zijn er een aantal rode vlekken te zien op m'n benen. Volgens mij ben ik gebeten door een tarantula, die in het Walenbos woont.
Daarnaast is er hier ook een echte vliegenplaag, ondanks de installatie van het vliegenraam beneden. Ik denk dat ze de weg langs het dakvenster gevonden hebben. Het zwoele, vochtige weer van de laatste tijd zal er wel iets mee te maken hebben.

TISTAAFM

Er bestaat een gezegde om te zeggen dat niets in het leven echt gratis is: There Ain't No Such Thing As A Free Lunch, soms afgekort tot TANSTAAFL, wat dan precies veel weg heeft van een West-Vlaams dialekt voor "aan tafel !" ;-)

Toen we dit weekend naar de film in de Decascoop (Kinepolis Gent) gingen stond daar een lege massagestoel met daarnaast een vriendelijke dame die me uitnodigde om te gaan zitten/liggen. Het bleek een promotiestunt te zijn voor de nieuwe animatiefilm Kung Fu Panda. De Shiatsu, of vingerdrukmassage, heeft veel deugd gedaan, want de film (Narnia 2) duurde 2u25 zonder pauze, en de massage was bovendien nog eens gratis.

There is such thing as a free massage !

Telecom blues

Dommel is naar mijn bescheiden mening één van de weinige internetproviders die een deftige prijs vraagt voor een deftig aanbod. Met de Netconnect-formule bijvoorbeeld betaal je 36 euro in de maand voor: 4,6 mbps down / 448 kbps up snelheden, 100 GB downloadverkeer in de maand (soms nog wat te krap:-) ), happy hours: downloadverbruik telt maar mee voor 50% tussen 1u 's nachts en 13u, ook in de weekends, ongelimiteerd uploadverkeer, na overschrijden van de downloadlimiet heb je nog steeds een comfortabele surfsnelheid van 1 mbps, gratis toegang tot één van de grootste newsservers ter wereld, GigaNews, met 200 dagen retentie aan full speed, en dan nog de "gewone" voordelen als e-mailadressen, webspace, etc.

Allemaal heel mooi, maar een mens raakt daar nogal rap aan gewend. Zeker als er collega's afkomen met de Cityconnect Plus-formule met z'n max. 24 mbps down / 3 mbps up snelheden over ADSL2+ en ongelimiteerd downloadverkeer. En dat voor... 34 euro per maand ! Niet dat het prijsverschil me veel uitmaakt, want OneAccess betaalt het grootste deel terug. Wat me wel deert is dat Belgacom onlangs besloten heeft om het abonnement van z'n Discovery lijntjes te verhogen van 7 euro naar 10 euro in de maand, als dat geen diefstal is! Maar dat is een andere discussie...

Dan vraag je je misschien af waarom ik niet verander van abonnement? Wel, die Cityconnect is jammer genoeg nog niet overal te verkrijgen. Dat was begonnen als een proefproject rond Leuven, en is ondertussen uitgebreid naar een aantal andere "grote" steden, en naar de omgeving van Leuven. Ligt Bierbeek dan niet rond Leuven? Feitelijk wel, dus m'n hoop was groot dat het er rap zou komen, maar tot nogtoe geen positief nieuws.

Nu zijn er wel een aantal tegenstrijdige zaken te vinden op de Dommel website:

- Als ik m'n telefoonnummer ingeef bij Dommel om te zien welke abonnementen ik kan nemen, dan staat Cityconnect er niet bij.

- In de lijst van gemeenten waar Cityconnect te verkrijgen is, staat Bierbeek (016) wel bij.

- Als ik bij Dommel inlog, en de General PackageInfo opvraag, staat er een knop om mijn account te switchen naar Cityconnect.

De mail naar Dommel voor meer info is onderweg. Hopelijk binnenkort positief nieuws !

Patatje oorlog

Platoon is een oorlogsklassieker van Oliver Stone uit 1986 die de meeste mensen wel kennen. Het al een hele tijd geleden dat ik die nog gezien had, en wist er ondertussen niet veel meer meer van, dus was het hoogtijd om hem nog eens opnieuw te bekijken. Charlie Sheen speel een jonge rekruut die als vrijwilliger mee wil vechten in de Vietnamoorlog uit idealisme, en daar geconfronteerd wordt met de gruwel van de oorlog en de dualiteit in elke mens, prachtig weergegeven door de archetypes van goed en kwaad door Willem Dafoe en Tom Berrenger, en komt daardoor stilaan in een moraliteitscrisis terecht. Score: 8/10.


Easy Rider is eveneens een klassieker in een geheel ander genre: een road movie uit de tijd van "sex en drugs en rock & roll", met Peter Fonda (zoon van Henry Fonda en vader van Jane Fonda) en Dennis Hopper in de hoofdrollen, en een bijrol voor Jack Nicholson die weer eens de geflipte mag uithangen. Ontspannend, zonder al te veel verhaal, met goeie muziek. Misschien best eens te zien bij het smoren van een dikke joint (wat bij mij niet rap het geval zal zijn, wees gerust ;-) ), om in de sfeer te komen. Score: 7/10.


Ik zit in mijn oorlogsperiode en de volgende in de reeks is Hamburger Hill (er komen er nog een paar binnenkort). Waar Platoon gaat over goed en slecht, gaat deze film meer over de waanzin van de oorlog. Hamburger Hill is een heuvel in Vietnam die kost wat kost veroverd moet worden, omdat "de chef die wil asfalteren en er een parking van maken", ten koste van heel wat goeie manschappen. Wat me opvalt in de Vietnamoorlogsfilms is het gebruik van het woord beaucoup: "there are beaucoup bunkers here", "beaucoup dinky dau", vermoedelijk omdat de Vietnamoorlog tussen '46 en '57 bekend stond als de Franse oorlog. Eveneens een score van 8/10.


De affiche van Safety Last met Harold Lloyd die zich krampachtig vasthoudt aan de wijzers van een klok moet wel de meest bekende in de filmgeschiedenis zijn. Niet slecht voor een film uit 1923. Ik heb al een mooi aantal klassiekers uit de oude doos gezien, maar deze spant wel de kroon. De grappen die er in zitten staan nog steeds overeind, en de beklimming van een gebouw van 12 verdiepingen op het einde heeft me een paar keer koude rillingen bezorgd (hoewel het warm genoeg was op m'n appartement). Een verdiende 8/10.

Kopen, kopen, kopen

De solden zijn begonnen, allen naar de winkel !
Kleren kopen is nooit een grote hobby van me geweest, en als ik er eens nodig heb, dan neem ik er speciaal verlof voor om buiten de weekend-drukte te kunnen gaan. Nu zit ik al een tijdje met de idee om een 3/4 broek te kopen, in den volksmond ook wel een piratenbroek genoemd, en met het mooie weer van vandaag was de goesting des te groter. Hier een beetje verder is er een heel grote outlet, de D'Store, en als de solden daar beginnen is het direkt met het groot geweld: zware kortingen, drummen tussen de ontelbare rekken, kilometers file aan de kassa... Je hoort het al, mij daar liever niet gezien. Maar m'n verbazing was groot toen ik vanavond na het werk met de fiets passeerde en zag dat de parking quasi leeg stond. Misschien omdat de D'Store maar 1 sluitingsdag in de week heeft, namelijk dinsdag, maar vandaag speciaal open was wegens de start van de solden.
En ja, een piratenbroek heb ik gevonden, en nog een t-shirtje erbij. Alles, maar dan ook alles gaat weg met een korting van 40%, je kan het zo gek niet bedenken: kleren, stadsschoenen, loopschoenen, kampeergerief, fietsgerief, tennisraketten, voetbalspullen... De vraag is dan wel of ze er niet eerst iets bijgeteld hebben, want daar heb ik al verhalen over gehoord. Maar 't is een beetje zoals bij de belastingen: wie geld terugkrijgt is een gelukkig man !